Το καλοκαίρι του 2005 η τότε κυβέρνηση Καραμανλή με τη σύμφωνη γνώμη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. υπό τις προσταγές της Ε.Ε. άρχιζε την επίθεσή της στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ένα από τα βασικότερα σημεία του πρώτου σκέλους της επίθεσης αυτής άκουγε στο όνομα νομοσχέδιο για την αξιολόγηση ΑΕΙ και ΤΕΙ. Την περίοδο αυτή η σχολή μας η οποία πρωτογνώριζε συλλογικές δράσεις ήταν ανάμεσα σε αυτές που άνοιξαν τον δρόμο της αντίστασης. Πέντε και πλέον χρόνια μετά από αυτό το καλοκαίρι ζήσαμε ένα έντονο φοιτητικό κίνημα, απονομιμοποιήσαμε τον νόμο πλαίσιο στη πράξη και ερχόμαστε σήμερα αντιμέτωποι με ένα νέο νόμο για την εκπαίδευση ο οποίος έρχεται να ολοκληρώσει τη μεταρρύθμιση που ξεκίνησε με τον νόμο Γιαννάκου με τον πιο αντιδραστικό τρόπο.
Το υπουργείο καταφέρνει βάσει της πατροπαράδοτης πολιτικής του διαίρειν και βασίλευε να κατακερματίσει τα ενιαία εργασιακά δικαιώματα που πήγαζαν από το πτυχίο ενός γνωστικού αντικειμένου μέσω της σύγκρισης και κατάταξης των πανεπιστήμιων και των τμημάτων που επιβάλλει η αξιολόγηση. Η εμπειρία από το εξωτερικό δείχνει ότι η αξιολόγηση συνδέθηκε άμεσα επίσης με εντατικοποίηση των σπουδών και αυταρχικοποίηση της λειτουργίας του πανεπιστημίου ,υπονομεύοντας την συλλογική έκφραση των φοιτητών και την διακίνηση ιδεών περά από την ιδεολογία της αγοράς και του κέρδους. Η αξιολόγηση φέρνει αναπόφευκτα μαζί της τη "βελτίωση", αφού για αυτό το λόγο γίνεται. Το μεγάλο ερώτημα, είναι προς όφελος τίνος γίνεται η βελτίωση. Βελτίωση πχ για έναν εργοδότη είναι απόφοιτοι με μικρότερη αξία -άρα μικρότερους μισθούς, για ένα φοιτητή το αντίθετο.
Πως γίνεται η αξιολόγηση:
Φάση πρώτη : Γίνεται αποτίμηση στο κατά πόσο (πανεπιστήμια ή φοιτητές) πληρούν συγκεκριμένα κριτήρια που η αγορά επιθυμεί από αυτούς.
Φάση δεύτερη : Με βάση τα αποτελέσματα της πρώτης φάσης, πρέπει να γίνουν οι διορθώσεις έτσι ώστε σε όσα σημεία υστερεί (το πανεπιστήμιο ή ο φοιτητής) να βελτιωθεί. Και ο κύκλος ξεκινά από την αρχή.
Η όλη επίβλεψη και συντονισμός της αξιολόγησης είναι αρμοδιότητα 13μελούς συμβουλίου (του Ε.Σ.Δ.Α.Π. Εθνικό Συμβούλιο Διασφάλισης και Αξιολόγησης της Ποιότητας) αποτελούμενο από Πρυτάνεις, Προέδρους και δύο φοιτητές. Το Ε.Σ.Δ.Α.Π ορίζει εξωτερικούς κριτές συνυπεύθυνους για την διεξαγωγή της αξιολόγησης που μπορεί να κυμαίνονται από μάνατζερ μέχρι μεγάλο-στελέχη επιχειρήσεων και εκπρόσωπους φορέων όπως ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων συνδέοντας την εκπαίδευση με ιδιωτικό-οικονομικά κριτήρια.
Και επιτέλους...η περιβόητη αξιολόγηση από τους φοιτητές
Επιτέλους οι φοιτητές δικαιώνονται!!! Πέρα από τον ρόλο των εξωτερικών κριτών ,του Ε.Σ.Δ.Α.Π και υπολοίπων παραγόντων της αξιολόγησης ο νόμος δίνει ένα "δώρο" και εντάσσει και τους φοιτητές στους αξιολογητές. Η όλη διαδικασία της αξιολόγησης από τους φοιτητές(που αποτελεί μόνο μια πτυχή από όλη την επονομαζόμενη διαδικασία "αξιολόγηση")είναι η συμπλήρωση ερωτηματολογίων που περισσότερο μας θυμίζουν ερωτηματολόγιο σε περιοδικά παρά προσπάθεια για την διεκδίκηση και διαφύλαξη των φοιτητικών αναγκών. Προαποφασισμένες ερωτήσεις από τους πρυτάνεις, αντιπρυτάνεις και καθηγητές, συλλογή και επεξεργασία από τους προαναφερθέντες και τέλος, το αν θα ληφθούν υπόψη τα ερωτηματολόγια ή όχι είναι πάλι στη κρίση τους. Τελικώς δεν έχουμε καμία αμφιβολία , ο φοιτητής κατά το υπουργείο, την κυβέρνηση, τους πρυτάνεις και τους μεγαλοκαθηγητές μπορεί να σκέφτεται αρκεί να σκέφτεται όπως θέλουν αυτοί μέσα από κουτάκια που επέλεξαν οι ίδιοι! Λαμβάνοντας υπόψη και την πολιτική στην παιδεία τόσο από το ΠΑ.ΣΟ.Κ όσο και από τη Ν.Δ. και το πως αντιμετωπίστηκαν από αυτούς όλα τα τελευταία εκπαιδευτικά κινήματα είμαστε πεπεισμένοι ότι η ουσία και ο στόχος δεν μπορεί παρά να βρίσκεται αλλού για την περίφημη αξιολόγηση.
Ποια είναι τα κριτήρια της αξιολόγησης....
Το Υπουργείο Παιδείας είχε υπογράψει μια σειρά συμφωνίες στην Ευρώπη όπου συμφωνεί σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις τις οποίες πρέπει να ακολουθήσει η τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η αντίληψη και τα κριτήρια της οικονομικής βιωσιμότητας ,της αποτελεσματικότητας και της ανταγωνιστικότητας έχουν επιβληθεί σε μεγάλο βαθμό μέσα στη λειτουργία του ελληνικού πανεπιστημίου. Εκ των πραγμάτων η όποια αξιολόγηση φέρνει μαζί της μια εκπαίδευση πολλαπλών ταχυτήτων (με πανεπιστήμια, τμήματα και πτυχιούχους πολλαπλών ταχυτήτων) ,μια πρωτόλεια εικόνα της ιδιωτικής εκπαίδευσης όπως την γνωρίζουμε από τις υπόλοιπες χώρες του ΚΕΧΑΕ που αποτελεί την πλέον ωμή εκδοχή εκπαίδευσης πολλαπλών ταχυτήτων.
Παράλληλα όμως, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι μια τέτοια ατομικιστική διαδικασία έρχεται ευθέως αντιμέτωπη με την λογική της συλλογικής πάλης και διεκδίκησης, αλλά και τα ίδια τα όργανα των φοιτητών. Πράγματι, οι τελευταίοι έχουν την δυνατότητα να εκφράσουν, ακούσουν, συνδιαμορφώσουν , παράγουν και διεκδικήσουν οποιαδήποτε πρόταση και άποψη για το πρόγραμμα σπουδών και όλα τα προβλήματα της σχολής μέσα από τις γενικές συνελεύσεις, κάτι που επανειλημμένα έχουν κάνει και συνεχίζουν να κάνουν.
Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς ότι τέτοιου είδους μέτρα λειτουργούν ως βαλβίδα εκτόνωσης από πλευράς κράτους των επικίνδυνων φωνών μέσα στα πανεπιστήμια. Πράγματι, με τα εν λόγω φυλλάδια, των οποίων τα αποτελέσματα κανείς δεν ξέρει από ποιόν, πως και για ποιόν παράγονται, γίνεται προσπάθεια να δοθεί στους φοιτητές μια αίσθηση συμμετοχής στις διαδικασίες του τμήματος και στη λήψη αποφάσεων. Χρησιμεύουν ως μέτρο ενσωμάτωσης όσων αντιλαμβάνονται την βαθιά αντιδημοκρατικότητα των οργάνων συνδιοίκησης των πανεπιστημίων και παλεύουν για μια δημοκρατικότερη λειτουργία των τελευταίων.
Τέλος το μέτρο αυτό είναι το πρώτο και μεγαλύτερο βήμα για τη νομιμοποίηση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου και τη συνολική προώθηση του, που ολοκληρώνεται με την εξωτερική αξιολόγηση. Με το τελευταίο εξετάζεται σε ποιο βαθμό η τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι χρήσιμη για την άρχουσα τάξη της κοινωνίας μας. Στο κοινωνικο-οικονομικό σύστημα το οποίο ζούμε, ποτέ τα κριτήρια αξιολόγησης δεν θα ανταποκρίνονται σε ένα γενικώς ακαδημαϊκό καλό ή στις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες. Αντίθετα τα τελευταία θα προκύπτουν με βάση της επιταγές της αγοράς και του κέρδους. Πολυάριθμα είναι τα παραδείγματα από το εξωτερικό, όπου σχολές υποχρηματοδοτούνται ή κλείνουν ενώ πανεπιστήμια και απόφοιτοι κατηγοριοποιούνται ανάλογα με την ανταποδοτικότητα τους. Ήδη στο πανεπιστήμιο Θεσσαλίας έχουν υποβληθεί σε εξωτερική αξιολόγηση τα τμήματα Γεωπονίας, Ι.Α.Κ.Α., πολιτικών μηχανικών και μηχανολόγων. Γνωστικά αντικείμενα και εργασιακά δικαιώματα κατακερματίζονται ενώ προγράμματα σπουδών υποτάσσονται στο κεφάλαιο, με σχολές όπως αυτές των ανθρωπιστικών σπουδών να μην έχουν καμία τύχη.
Στη φυσιολογική αντίδραση σε αυτή τη λογική το υπουργείο απαντάει με χυδαίους εκβιασμούς. Το τελευταίο στη μη εφαρμογή αυτών των διατάξεων απειλεί με την άμεση μείωση και εν τέλει παύση της αναγκαίας για τη λειτουργία των τμημάτων χρηματοδότησης.
Ας μην αποπροσανατολιζόμαστε κοιτάζοντας ξεχωριστά το κάθε κομμάτι του Νόμου-πλαίσιο. Στο σύνολο του έχει σαν στόχο την εξατομίκευσή μας και την διάσπαση των πτυχίων και των δικαιωμάτων μας.
• Δεν συμμετέχουμε στην αξιολόγηση
• Απαντάμε με συλλογικούς αγώνες και διεκδικήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου