Κάλεσμα αγώνα σε κάθε φοιτητή και Σπουδαστή, στις Αγωνιστικές πολιτικες δυναμεις


                                         
Ο λαός στο προσκήνιο

Η συγκυρία που διανύουμε χρωματίζεται από ανάταση του λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος απέναντι στην πολιτική της συγκυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Το ξεδίπλωμα της κρίσης κάνει περισσότερο από ποτέ εμφανές ότι η πολιτική αυτή στοχεύει στην πιο βίαιη αναίρεση των κεκτημένων και δικαιωμάτων του λαϊκού κινήματος. Τη στιγμή που ο παραγόμενος πλούτος φτάνει στο ζενίθ του, ενώ η ανεργία διογκώνεται, κοινωνικά αγαθά και δημοκρατικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν από τους αγώνες του λαού θυσιάζονται στο βωμό του χρέους. Τώρα μας παρουσιάζουν την κρίση ως «ευκαιρία». Είτε ως «θυσία- αναγκαίο κακό» είτε ως «ευκαιρία» υπολόγιζαν χωρίς το λαό και τη νεολαία που το τελευταίο διάστημα έχουν προχωρήσει σε μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις, σε πανελλαδικές απεργίες, σε μορφές πάλης και αγώνα που ξεπερνούν τις αντοχές και τα όρια που γνωρίζαμε. Ο αποφασιστικός αγώνας μέχρι τέλους των απεργών στη Χαλυβουργία και όλων των εργαζομένων που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις, που ολοένα και περισσότερο κάθε μέρα συμμετέχουν στις λαϊκές συνελεύσεις της γειτονιάς τους, στήνοντας δίκτυα αλληλεγγύης και αυτοοργάνωσης, οι φοιτητές που αντιστέκονται στην απαξίωση του πανεπιστημίου και των σπουδών τους καθημερινά και οι μέρες των μεγάλων μαζικών λαϊκών εκρήξεων που ζήσαμε, δείχνουν ότι αυτή η αντιλαϊκή πολιτική και αυτή η λαίλαπα μέτρων μπορούν να ανατραπούν οριστικά.

Η νεολαία στο δρόμο του αγώνα

Μέσα σε αυτή την λαίλαπα, η νεολαία που καλείται σήμερα να ζήσει χειρότερα από κάθε άλλη γενιά, βγαίνει δυναμικά στο προσκήνιο με αγώνες που ξεπερνούν τα τείχη του Πανεπιστημίου, με αναβαθμισμένο ρόλο στη συμμετοχή της σε όλες τις κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος. Το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα με τους μεγάλους αγώνες του Σεπτεμβρίου και την συνεχή του δράση απέναντι στην προσπάθεια εφαρμογής κάθε πτυχής του νόμου δείχνει τον δρόμο της νίκης. Οι εκλογές των Συμβουλίων Διοίκησης που δεν έχουν διεξαχθεί σε κανένα ίδρυμα πανελλαδικά, η αντικατάσταση της πρώην υπουργού παιδείας και το πέρασμα της σκυτάλης στο Μπαμπινιώτη, πρόσωπο «γενικού κύρους», το πάγωμα των νόμων για το νέο πανεπιστήμιο,  η προσπάθεια εκκίνησης ξανά ενός στημένου διαλόγου, είναι δείγματα μιας πραγματικής δυνατότητας του φοιτητικού κινήματος να βάλει αναχώματα στην επίθεση που εξαπολύει η συγκυβέρνηση στον χώρο της εκπαίδευσης. 
Το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα στάθηκε μαχητικά απέναντι στην προσπάθεια αλλαγής συνολικά του κοινωνικού υποδείγματος για το Ελληνικό Πανεπιστήμιο και την τεχνική εκπαίδευση. Η επιμονή όχι μόνο στην υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, στα ενιαία και ισχυρά πτυχία που να αφορούν ένα γνωστικό αντικείμενο, στην υπεράσπιση του ασύλου, αλλά και ενάντια στην πολιτική κοινωνικής καταστροφής της κυβέρνησης, στις πολιτικές της Μπολόνια, της ΕΕ και του ΔΝΤ και του μοχλού πίεσης του χρέους (που άλλωστε προσπαθήθηκε να επιβληθεί και στην πανεπιστημιακή κοινότητα, με το PSI να κάνει δραματικές περικοπές στα αποθεματικά του πανεπιστημίου με εξαιρετικά επώδυνες συνέπειες για τους φοιτητές αλλά και τους εργαζόμενους στα πανεπιστήμια) αποτέλεσε εκείνο το πολιτικό πλαίσιο που μπορεί να γίνει και άξονας του αγώνα για την ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση χωρίς οικονομικούς και ταξικούς φραγμούς, χωρίς διαχωρισμό τεχνικής και ανώτατης εκπαίδευσης.
Ασφαλώς όλες οι μάχες που έδωσε το φοιτητικό κίνημα το προηγούμενο διάστημα δεν ήταν χωρίς αντιφάσεις, εσωτερικές τριβές, αρνητικά αποτελέσματα. Η ασάφεια που πολλές φορές το χαρακτήρισε στο επίπεδο του στίγματος, οι επιμέρους απώλειες στο βωμό των κινητοποιήσεων, οι οποίες και χρησιμοποιήθηκαν για  την τρομοκράτηση των φοιτητών από καθηγητές αλλά και κυρίαρχα η στάση των καθεστωτικών παρατάξεων που για ακόμα μια φορά, είτε με τις τοποθετήσεις τους, είτε με τις πράξεις τους, είτε -συχνότερα- και με τα δυο, πήγαν κόντρα στα συλλογικά συμφέροντα των φοιτητών, έχουν οδηγήσει και σε συνολικότερες προβληματικές το σύνολο του φοιτητικού κινήματος, όπως φαίνεται από τη στάση του το τελευταίο διάστημα. Ένα από τα κεντρικότερα προβλήματα είναι τα στοιχεία απαξίωσης του φοιτητικού συνδικαλισμού και των συλλογικών διαδικασιών του, που αποτυπώνονται τόσο στις άμαζες πρόσφατες συνελεύσεις του φοιτητικού μας συλλόγου, όσο και σε μια γενικότερη αρνητικότητα απέναντι στην ικανότητα των συλλογικών διεκδικήσεων να πετύχουν νίκες. Ευθύνες σε αυτή την κατάσταση φέρει και η φοιτητική Αριστερά, που αφενός δεν έχει καταφέρει να καταδείξει το γεγονός ότι το πάγωμα του νόμου και η μη εφαρμογή καμίας κεντρικής πτυχής του αποτελούν από μόνα τους νίκες, αφετέρου δεν έχει μπορέσει να κάνει σαφές ότι η μάχη απέναντι στο νόμο και την κυβέρνηση (ή τον όποιο επίδοξο διαχειριστή της ίδιας πολιτικής) θα έχει αναγκαστικά διάρκεια, οξύνσεις και υφέσεις.

Για το νικηφόρο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα,
Για το αγωνιστικό μέτωπο λαού και νεολαίας
Ο εργαζόμενος κόσμος και η νεολαία είναι τώρα που δεν πρέπει να σταματήσουν να παλεύουν, δεν πρέπει να σκύψουν το κεφάλι. Είναι ώρα για κλιμάκωση του αγώνα, για παλλαϊκό ξεσηκωμό. Η κυβέρνηση κοινωνικής καταστροφής σε σύμπλευση με την ΕΕ και το ΔΝΤ συγκρότησε το δικό της μαύρο μέτωπο. Απέναντι σε αυτό υπάρχει ανάγκη – δίπλα στους αγώνες και τα αιτήματα του κάθε χώρου που σήμερα αγωνίζεται σε ριζοσπαστική κατεύθυνση, από τα σωματεία μέχρι τις λαϊκές συνελεύσεις – να συγκροτηθεί ένα αγωνιστικό μέτωπο λαού και νεολαίας.
Σε αυτό το μέτωπο θέλουμε το φοιτητικό κίνημα να αποτελέσει οργανικό κομμάτι. Στο δρόμο του νικηφόρου αγώνα που τόσα χρόνια χαράζει το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα οφείλει να συνεχίσει και σήμερα, μη δίνοντας την δυνατότητα στην κυβερνητική πολιτική και όσους συμμαχούν με αυτή να απεμπλακούν από τα αδιέξοδά τους. Σε αυτή την κατεύθυνση καλούμε κάθε φοιτητή και σπουδαστή, εκπαιδευτικό φορέα, αγωνιστική πολιτική δύναμη να συναντηθούμε σε ένα μέτωπο πραγματικού συντονισμού των αγωνιζόμενων κομματιών που θα μπορέσει να αναδείξει τους επιμέρους κοινωνικούς αγώνες στον αναγκαίο πολιτικό αγώνα σήμερα για την ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την διαγραφή του χρέους, μέχρι την ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση και τον φοιτητικό και εργατικό έλεγχο. Θα αναδείξει τον άμεσο στόχο να ανατραπεί η αντιλαϊκή επίθεση κυβέρνησης – κεφαλαίου. Καμία αναμονή – καμία αυταπάτη σε εκλογικά / κοινοβουλευτικά παιχνίδια. Ακριβώς γιατί ο καθένας μας σε αυτήν την περίοδο καλείται να πάρει στα χέρια του τον αγώνα, ούτως ώστε όλα τα ρεύματα αντίστασης να συναντηθούν σε ένα ποταμό ανατροπής.
Στα πλαίσια αυτά θεωρούμε αναγκαία την ευρύτερη δυνατή συσπείρωση δυνάμεων και αγωνιστών που αναγνωρίζουν σήμερα την υπαρκτή δυνατότητα οικοδόμησης ενός φοιτητικού συνδικαλισμού μάχιμου, ριζοσπαστικού, σε κατεύθυνση ανατρεπτική και όχι απλής συντήρησης κεκτημένων, σε ρήξη και κόντρα με τη γραφειοκρατική παρωδία που προκρίνουν οι καθεστωτικές δυνάμεις. Για ένα φοιτητικό κίνημα με πραγματική δημοκρατία, σεβασμό στις διαφορετικές αντιλήψεις στο εσωτερικό του και ταυτόχρονα, σαφώς προσανατολισμένο στην προάσπιση των συμφερόντων του, κόντρα στην κυβερνητική πολιτική. Με διαδικασίες και δομές όπου ο κάθε φοιτητής θα είναι μέτοχος και οργανικό κομμάτι τους και θα αναγνωρίζει τον εαυτό του στις αποφάσεις τους.
Τη δημοκρατία του κινήματος που προβάλλουμε τη θεωρούμε και αναγκαία προϋπόθεση για την εσωτερική λειτουργιά κάθε συλλογικότητας που αναφέρεται σε αυτή την προοπτική. Με αυτούς τους όρους έχουμε συγκροτηθεί, αυτή την πολιτική φυσιογνωμία και πρακτική ακλουθούμε και προκρίνουμε. Σε αυτή την κατεύθυνση καλούμε και κάθε αριστερή συλλογικότητα, κάθε μεμονωμένο αγωνιζόμενο φοιτητή σε όλες τις μάχες που έχουμε να δώσουμε από κοινού. Μια από αυτές τις μάχες, όχι η σημαντικότερη, όχι η πλέον καθοριστική, αλλά σημαντική παρ’ ολ’ αυτά και στο χρονικό πλαίσιο και στο πολιτικό σκηνικό που διεξάγονται, είναι και η μάχη των φοιτητικών εκλογών. Στις φοιτητικές εκλογές αυτές θεωρούμε ότι θα πρέπει να ενισχυθούν οι δυνάμεις που κινούνται στη λογική που περιγράψαμε, που είναι στην καθημερινή πάλη ενάντια στην αναδιάρθρωση και συνολικά την κυβερνητική πολιτική. Όχι για την καταγραφή μιας αριστερής διαμαρτυρίας στη σχολή, όχι για την ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών του οποιουδήποτε ονειρεύεται μια θέση σε ένα Δ.Σ., αλλά για να υπάρχουν από την επόμενη κιόλας μέρα της διεξαγωγής τους οι ευνοϊκότεροι δυνατοί όροι για τη συνέχιση του καθημερινού αγώνα και τη δυνατότητα του να επιτυχαίνει νίκες. Και στις εκλογές λοιπόν απευθύνουμε ευρύ κάλεσμα στη βάση του πολιτικού πλαισίου και της φυσιογνωμίας που περιγράψαμε και καλούμε κάθε φοιτητή να στηρίξει την Αριστερά της ρήξης και της ανατροπής στο φοιτητικό μας σύλλογο.
Με βάση τα παραπάνω, καλούμε σε κουβέντα την Πέμπτη, 10/5, στις 15.00, στο ΑΘΕ3.

  Με ισχυρό φοιτητικό σύλλογο,
                   Με ριζοσπαστικούς συλλογικούς αγώνες,
                           Με αγωνιστικό μέτωπο νεολαίαςεργαζομένων,
Να βάλουμε τα σχέδιά τους σε κρίση!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου