Πρώτες σκέψεις πάνω στο Πρόγραμμα Σπουδών..

Θέλουμε –και το έχουμε δηλώσει με πολλούς τρόπους- να σταματήσει να αναπαράγεται και να διαιωνίζεται μια αυτοκαταστροφική πορεία για ένα Τμήμα που επιστημονικά καλύπτει ένα μεγάλο και σοβαρό πεδίο της Επιστήμης. Δεν θέλουμε σε καμία των περιπτώσεων την απαξίωση, εγκατάλειψη, προκατάληψή του. Θεωρούμε ότι δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να αποδειχθεί αυτό από το γεγονός ότι ξεκινάμε την κουβέντα αυτή πλατιά από τη βάση του φοιτητικού μας συλλόγου.

  Αποκαλούμε την πορεία αυτή αυτοκαταστροφική, ακριβώς επειδή τελικά δεν αντικατοπτρίζει ούτε τον πλούτο, ούτε το εύρος και την σημασία του αντικειμένου που πραγματεύεται. Μια πορεία που πολλές φορές έχει δείξει αλαζονεία, αυθαιρεσία, αδιαφορία για τις ανάγκες των φοιτητών, παρά μόνο κριτική σε αυτούς, τελικά οδηγεί στο να μεταμορφωθεί μια πλούσια, ενδιαφέρουσα επιστήμη σε μια μειοψηφική, ελιτίστικη σέχτα κάποιων ‘’πεφωτισμένων’’. Αυτή η μεθοδολογία οδηγεί στο να διώχνει κόσμο από το αντικείμενο, αντί να προσελκύει όχι μόνο τους φοιτητές του Τμήματος, αλλά όλη τη νεολαία και όχι μόνο. Γιατί το μεράκι που έχουμε δει σε μια σειρά από επιλογές δεν ακολουθείται από μια αντίστοιχη μεθοδολογία; Γιατί η αγάπη που τρέφουν οι διδάσκοντες για το αντικείμενό τους, πολλές φορές  δεν μεταδίδεται παρά μεταφέρεται ως μια καταπιεστικού τύπου προϋπόθεση για να πάρει κανείς πτυχίο; Είναι αυτή η πραγματικότητα, ή εμείς το φανταζόμαστε; Γιατί αν τελικά το τμήμα δεν θέλει να δει την πραγματικότητα, τότε θα την συναντά πάντα μπροστά του, όλο και χειρότερη. Η κατάσταση που βιώνουμε είναι γέννημα θρέμμα μιας μεθοδολογίας που ακολουθείται, αλλά και –δυστυχώς- διαπαιδαγωγεί και νέους ανθρώπους που ακολουθούν μια καριέρα.

 Για να βλέπουμε και τα πράγματα πιο συνολικά και σωστά, η πρώτη και βασική κουβέντα, ίσως θα έπρεπε να αφορά στην υλικοτεχνική υποδομή και χρηματοδότηση της σχολής (που έχει κόψει τα χέρια πολλών) και το ίδιο το πρόγραμμα σπουδών και την μεθοδολογία του. Αυτή η συζήτηση όμως, θα πρέπει να ανοίξει και να προχωρήσει με τρόπο συλλογικό και δημιουργικό. Υπό αυτήν την έννοια, η παρακάτω μεθοδολογία που προτείνουμε, μπορεί να είναι αποσπασματική μπορεί να είναι μερική, αλλά πιστεύουμε ότι είναι μια καλή βάση κουβέντας.

 Υπό αυτό το πρίσμα, είμαστε ξεκάθαροι στο τι ζητάμε, τι δεν θέλουμε, και τι διεκδικούμε.

·         Ενιαίο ισχυρό πτυχίο, με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό.

Είμαστε ενάντιοι στις τράπεζες θεμάτων, όπως έχουμε τώρα στα δύο τελευταία εξάμηνα της σχολής, τις κατευθύνσεις και την πολυδιάσπαση του αντικειμένου. Θέλουμε το πτυχίο να μας κατοχυρώνει σε όλο το εύρος των επαγγελματικών δικαιωμάτων του απόφοιτου επιστήμονα των υλικών, από τα φάρμακα ως την βιομηχανία, από την ιατρική/βιολογία ως τα ηλεκτρονικά, από την εκπαίδευση έως το περιβάλλον. Ενάντια σε όποια προσπάθεια υποβάθμισης (βλ. Αθηνά) και υποχρηματοδότησης (βλ. Υπουργείο, επικουρικά, προϋπολογισμοί) της σχολής, και ενάντια στην αδικαιολόγητη και αντιεκπαιδευτική εντατικοποίηση της σχολής (βλ. μαζικά κοψίματα, προαπαιτούμενα, προαπαιτούμενες μονάδες). Θέλουμε όλη την γνώση στο πτυχίο-διεύρυνσή της σε τομείς που δεν υπάρχουν, ενάντια στις εξειδικεύσεις και στον πολυκατακερματισμό του ίδιου του πτυχίου στην σχολή μας (σε ένα ανούσιο κυνηγητό πιστωτικών μονάδων και διαφορετικών μαθημάτων).

·         Ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών, διεκδίκηση των όρων σπουδών μας.

 Καθώς είναι αδιανόητα και αντι-εκπαιδευτικά τα μαζικά κοψίματα, τα 8 και 9 μαθήματα ανά εξάμηνο και τα προαπαιτούμενα μαθήματα και πιστωτικές μονάδες, που απλώς συντηρούν έναν εξωπραγματικό και εξοντωτικό μέσο όρο αποφοίτησης, την εποχή που φοιτητές παρατούν τις σπουδές τους μην έχοντας την οικονομική δυνατότητα να συνεχίσουν. Και όλα αυτά για να αποτελέσουν την γενιά της ανεργίας και της μετανάστευσης. Θέλουμε ζωντανές και δημιουργικές παραδόσεις, εργαστήρια σύνδεσης της θεωρίας με την πράξη, μαθήματα που εξυπηρετούν την σκέψη και το γνωστικό κριτήριο έναντι της στείρας παπαγαλίας και του ακόμα πιο στείρου κυνηγητού του βαθμού. Απαιτούμε εκπαίδευση και όχι συλλογή ECTS. Εμείς δεν είμαστε ΔΑΠ ή ΠΑΣΠ να μετράμε ''προτάσεις'' και ''ιδέες και λύσεις για το σπίτι'', περιμένοντας να μαζέψουμε εκλογικά αποτελέσματα. Με μπροστάρη το σύλλογο φοιτητών θα βάλουμε οριστικό φρένο στα μαζικά κοψίματα και την καθηγητική αυθαιρεσία, όπου και όπως αυτή εμφανίζεται. Μέσα από μαζικές παραστάσεις και την συλλογική μας δράση. Ζητάμε επανεξέταση σε περίπτωση μαζικής αποτυχίας (60-70%), με ενιαίο τρόπο για όλους τους φοιτητές.

·         Κατοχύρωση του κλάδου, κατοχύρωση των εργασιακών και επαγγελματικών δικαιωμάτων του. Ένα πρώτο βήμα γι αυτό είναι η στήριξη της επαναλειτουργίας της ΕΛ.Ε.Ε.Τ.Υ. , ή ακόμα και την  δημιουργία νέου συλλόγου αποφοίτων για την Επιστήμη Υλικών , όπως και την συγκρότηση συνδικαλιστικής δράσης για τον κλάδο, για την κατοχύρωση του μισθού και των όρων εργασίας μας, σε συντονισμό με συλλόγους φοιτητών αλλά και αποφοίτων από όλα τα τμήματα Επιστήμης των Υλικών και ακόμα καλύτερη κατοχύρωση του κλάδου μας.

Διεκδίκηση ενός νέου προγράμματος σπουδών, στην βάση των αναγκών μας για ισχυρό πτυχίο με όλο το φάσμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων και όλη την γνώση σε αυτό. Πιο συγκεκριμένα:

1.      Όχι στον παραλογισμό των 59 μαθημάτων για πτυχίο, όχι στον παραλογισμό των 8 και 9 μαθημάτων ανά εξάμηνο. Ενοποίηση, όπου είναι δυνατόν, θεωρίας και εργαστηρίου (αφού θεωρία/πράξη είναι ούτως ή άλλως ενοποιημένες!) με τελικό βαθμό να προκύπτει με ποσόστωση (πχ. 70-30), όπως άλλωστε γίνεται και σε αρκετές σχολές, και με κατοχύρωση του βαθμού των εργαστηρίων ξέχωρα απ’ τον βαθμό του μαθήματος, αντιστοίχιση περισσότερων διδακτικών μονάδων στα εργαστήρια .

2.      Ενιαίος κορμός μαθημάτων σε όλα τα έτη. Η τράπεζα μαθημάτων είναι και αντιεπιστημονική, και αντιεκπαιδευτική και πάει ενάντια στην ενότητα της επαγγελματικής μας προοπτικής. Η τράπεζα μαθημάτων δείχνει σχολή χωρίς κατεύθυνση και κινείται στα ήδη αποτυχημένα πλαίσια της λογικής bachelor-master και του διαχωρισμού των σπουδών μας. Κορμός μαθημάτων στο 4ο έτος, με την αραίωση των μαθημάτων των προηγούμενων εξαμήνων και μετατροπή κάποιων επιλογής σε κορμού (π.χ. επιλογή υλικών και περιβάλλον), απαραίτητων για την βελτίωση της επαγγελματικής μας προοπτικής.

3.      Τέλος στα προαπαιτούμενα μαθήματα και τις προαπαιτούμενες διδακτικές μονάδες. Όσο λογικό είναι τα μαθήματα να έχουν μια συνέχεια, όσο λογικό είναι να χρειάζεται κανείς το τάδε μάθημα για να προχωρήσει στο δείνα, άλλο τόσο παράλογο και αντιεκπαιδευτικό είναι να επιβάλλεται μια ''γραμμή ροής'' που τελικά μόνο αποτέλεσμα έχει την εντατικοποίηση και την άρνηση του δικαιώματος του φοιτητή να οργανώσει τις σπουδές του. Μαζί, και ακόμα περισσότερο, τέλος στις προαπαιτούμενες πιστωτικές μονάδες που δεν έχουν κανένα απολύτως εκπαιδευτικό επιχείρημα και κανένα επιστημονικό νόημα. Αποτελούν εφαρμογή των πιο αντιδραστικών πτυχών της αναδιάρθρωσης του πανεπιστημίου (που θέλει αντί για πτυχίο να παίρνουμε ένα χαρτί που θα αναγράφει αριθμό μονάδων και ύστερα όποιος έχει περισσότερες ας βρει μια θέση στον ήλιο…) και υπονομεύουν αχρείαστα την σχολή προκαλώντας μια εντελώς τεχνητή δυσκολία στο προχώρημα των σπουδών. Δεν υπάρχει ''εύκολο'' ή 'δύσκολο'' μάθημα, υπάρχει μόνο η δουλειά του διδάσκοντα, που με την σειρά της δεν πρέπει να συνεχίσει να υπονομεύεται με την υποχρηματοδότηση των πανεπιστημίων στα όρια της κοροϊδευτικής απαξίωσης, με την οικτρή αντιμετώπιση των νέων επιστημόνων, μεταπτυχιακών φοιτητών και υποψήφιων διδακτόρων, με την αδυναμία των τμημάτων να έχουν κτίριο, εξοπλισμό και αναλώσιμα και ύστερα οι ίδιοι που τα στερούν να τα κρίνουν ως ''μη παραγωγικά'' και να τα αναφέρουν στο Αθηνά Ι μόνο και μόνο για να τα βάλουν στο στόχαστρο του Αθηνά ΙΙ που έρχεται. Και φυσικά, ούτε λόγος για τους φοιτητές και την προοπτική τους...

Άλλωστε, αυτοί που φταίνε είναι γνωστοί- είναι οι κυβερνητικές δυνάμεις αλλά και οι νεολαίες τους, που εφαρμόζουν τα σχέδιά τους εντός των σχολών. Για καλλωπίσουν την ασχήμια τους πετάνε ενίοτε και προτάσεις επιπέδου κοπτοραπτικής (βλ. κολλάζ σκέφτομαι και γράφω της ΠΑΣΠ) ή προκρίνουν τον ατομικό δρόμο και το ''σε πατάω να ανέβω'' που τόσα χρόνια περιγράφει γλαφυρά η ΔΑΠ, με μόνη έγνοια να βρει πρόθυμους για κομματικά αλισβερίσια και να βοηθάει το Σαμαρά να κάνει δηλώσεις σαν αυτές μετά τις φοιτητικές εκλογές. 

Εμείς δεν ενδιαφερόμαστε για προτάσεις εντυπώσεων, άλλωστε όλα τα παραπάνω δεν είναι ''προτάσεις'' γενικά και αόριστα, είναι διεκδικήσεις με βάση τα συμφέροντα των σημερινών φοιτητών και αυριανών αποφοίτων. Δεν θα αποδεχτούμε την απαξίωση της προοπτικής μας από όπου και αν αυτή προέρχεται (είτε με απουσία επαγγελματικών δικαιωμάτων, είτε με καθηγητική αυθαιρεσία, είτε απ’ την όποια αξιολόγηση της ΑΔΙΠ (ΑΡΧΗ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΩΤΑΤΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ), είτε από το κάθε σχέδιο «Αθηνά» και τη δια βίου περιπλάνηση και επανακατάρτιση) και ούτε πρόκειται να ''καταγγείλουμε'' απλώς για να εκφράσουμε την δυσαρέσκεια, όπως κάνει τόσο καιρό το ΜΑΣ που προσπαθεί (μάλλον ανεπιτυχώς) να κάνει την ηττοπάθειά του κτήμα και ενός φοιτητικού συλλόγου που πρέπει να μάθει να αγωνίζεται, να μάθει να νικάει και να πιστέψει στην δυνατότητα νίκης των συλλογικών αγώνων. Υπάρχει άλλωστε άλλος τρόπος;

Καλούμε όλους τους συναδέλφους, όλους τους νέους ερευνητές μεταπτυχιακούς φοιτητές, όλα τα μέλη ΔΕΠ, να συμπορευτούμε στο παραπάνω πλαίσιο και να κατοχυρώσουμε τα δικαιώματα μας.  Τι και αν μας λένε ότι οι μέρες που έρχονται θα είναι σκιερές από εδώ και μπρος, τι και αν μας λένε συνεχώς για τους ''εταίρους'' και τους ''μονόδρομους''; Ας τις θέλουν σκιερές και σκοτεινές, εμείς μόνοι θα σκίσουμε το παραπέτασμα και θα ανοίξουμε την χαραμάδα της ελπίδας και μιας άλλης προοπτικής.