Γιατί με αγώνα, τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν!

Φοιτητικές εκλογές 7 Μάη 2014

Πρόκειται για τη διαδικασία όπου οι Φοιτητικοί Σύλλογοι αναδεικνύουν με μαζικό τρόπο τα όργανά τους (Διοικητικό Συμβούλιο, εκπρόσωποι στη συνδιοίκηση όταν υπήρχε, κλπ). Οι φοιτητικές εκλογές, όπως και στα εργατικά σωματεία, διεξάγονται στα πλαίσια της λειτουργίας των Φοιτητικών Συλλόγων και στην κατεύθυνση της οργανωμένης υπεράσπισης του ενιαίου φοιτητικού συμφέροντος, της πρακτικής, δηλαδή, που αποκαλείται φοιτητικός συνδικαλισμός. Αποκτούν, δε, πολύ διαφορετικό σκοπό και νόημα από τις κοινοβουλευτικές ή άλλες εκλογές που αποτελούν επιλογή του κράτους για να παρουσιάζει μια ψευδεπίγραφη δημοκρατία που αρχίζει και τελειώνει στην κάλπη. Στους χώρους φοίτησης και δουλειάς συγκροτείται η μόνη δημοκρατία που λειτουργεί στην πλήρη της υπόσταση και την υπερασπιζόμαστε προκειμένου να μπορούν να λειτουργούν με υγιή τρόπο οι Φοιτητικοί Σύλλογοι. Με αυτή την έννοια οι φοιτητικές εκλογές, όπως και κάθε πρακτική του φοιτητικού κινήματος, θα επιδιώκαμε να γίνονται ακόμα κι αν δεν υπήρχαν. Εξάλλου, σε μια περίοδο που το κράτος στοχεύει στην αποδιάρθρωση του φοιτητικού κινήματος (και της φοιτητικής διεκδίκησης εν γένει), είναι μαχητική αντίρροπη κίνηση από μεριάς μας, κάθε βήμα οργάνωσης στους Φοιτητικούς Συλλόγους και συγκρότησης των οργάνων τους. Είναι λοιπόν χρέος κάθε αγωνιζόμενου νεολαίου να συμμετέχει σε τέτοιες πρακτικές.

Απέναντι σε κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ της μνημονιακής πολιτικής και τους συμμάχους τους: τις καθεστωτικές παρατάξεις (ΠΑΣΠ/ΔΑΠ)  και το αντιδραστικό κομμάτι της πανεπιστημιακής κοινότητας, εμείς απαντάμε με αγώνες για την ανατροπή τους.

Σε μια χρονιά που σημαδεύτηκε από την επίθεση της κυβέρνησης στο δημόσιο-δωρεάν Πανεπιστήμιο, μέσα από τις φοιτητικές εκλογές καλούμε κάθε συνάδελφο να στείλει ξεκάθαρη απάντηση στο Υπουργείο: δεν θα δεχτούμε το μικρότερο και δυσλειτουργικό Πανεπιστήμιο που ετοιμάζουν. Ο αγώνας των διοικητικών υπαλλήλων, προμετωπίδα των εργατικών αγώνων στο Πανεπιστήμιο τα τελευταία χρόνια, αλλά και η στάση των Φοιτητικών Συλλόγων σ’ αυτή τη διαδικασία, με το Πανεπιστήμιο της Αθήνας για 13 εβδομάδες υπό κατάληψη και τα περιφερειακά σε αναβρασμό,  χρωματίζουν τη φετινή χρονιά με τα χρώματα της αντίστασης και του συντονισμού. Στις φετινές φοιτητικές εκλογές μαυρίζουμε το Πανεπιστήμιο της κρίσης και του μνημονίου και ψηφίζουμε την αριστερά που βρέθηκε στην πράξη πίσω από τα ίδια πανό με τους υπαλλήλους, σε κοινές διαδηλώσεις φοιτητών-εργαζομένων.

Το επόμενο διάστημα το Υπουργείο προωθεί τις πρώτες διαγραφές φοιτητών, αλλά και την ψήφιση των νέων εσωτερικών κανονισμών. Εμείς καλούμε το φοιτητικό κίνημα να πετάξει στα σκουπίδια τα σχέδια που φέρνουν ένα Πανεπιστήμιο όλο και χειρότερο, διαγραφές, εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών, πειθάρχηση, ένταση ιδιοτικοοικονομικών κρητιρίων, περικοπές των φοιτητικών παροχών, εκποίηση της περιουσίας του παν/μιου.  Αντιπροτάσουμε τις ανάγκες μας για ενιαία και ισχυρά πτυχία, δημόσιο και δωρεάν Πανεπιστήμιο, ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών. Ακόμη και μέσα στη Σχολή, μέσα στη χρονιά έχουν εμφανιστεί με έντονο τρόπο φαινόμενα καθηγητικής αυθαιρεσίας. Τα μαζικά κοψίματα στις εξεταστικές δείχνουν το καθεστώς εντατικοποίησης-πειθάρχησης που επικρατεί και οφείλουμε να σπάσουμε (όπως έχει γίνει στο παρελθόν με το μάθημα της Γεωλογίας, τα εργαστήρια Μαθηματικών κτλ). Αντιπροτάσουμε έναν φοιτητικό σύλλογο δυνατό και μαχητικό, όπου τον πρώτο λόγο θα έχουν οι γενικές συνελεύσεις και μέσα από αυτές θα αντιλαμβανόμαστε τα προβλήματα και θα τα αντιμετωπίζουμε ως φοιτητές και ως μελλοντικοί εργαζόμενοι. Για ένα σύλλογο που θα υψώνει το ανάστημά του και θα υπερασπίζεται τα δικαιώματα των φοιτητών. Που θα παλεύει για την καταπολέμηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τον εκφασισμό.Που θα παλεύει στο δρόμο της ανατροπής, για φοιτητικό και εργατικό έλεγχο, όχι μόνο στο πανεπιστήμιο αλλά και σε ολόκληρη την κοινωνία. Σε αυτή την κατεύθυνση καλούμε κάθε συνάδελφο στις Γενικές Συνελεύσεις, για την οργάνωση των αγώνων μας αμεσοδημοκρατικά, μαζικά και από τα κάτω.

Στην περίοδο που διανύουμε, το ερώτημα «με ποιανού τη πλευρά είσαι» γίνεται αμείλικτο και η ανάγκη απάντησής του, επιτακτική. Πρέπει να τους δείξουμε ότι όσοι έχουν συμφέρον τη νίκη των εργαζόμενων και της νεολαίας δεν θα υποταχθούν ξανά σε οποιονδήποτε εκφραστή αυτού του στρατοπέδου. Ας τους δώσουμε τη μοιραία κλωτσιά και στη καθημερινότητα και στις φοιτητικές εκλογές στις 7 ΜΑΗ!

Την επομένη των εκλογών, ο Α.Σαμαράς θα δίνει πάλι συγχαρητήρια μπροστά στις κάμερες στη ΔΑΠ για την ενδεχόμενη πρωτιά της. Έχουμε την ευκαιρία, όμως, να χαλάσουμε το πάρτι της κυβέρνησης. Να απαντήσουμε στις πολιτικές που εφαρμόζουν στο Πανεπιστήμιο και στις 7 Μάη και την επομένη, με μαζικούς και ανυποχώρητους αγώνες. Να γίνουμε η γενιά που βάζει τέλος στις λογικές «δούναι και λαβείν» που αναπαράγονται ψηφίζοντας τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ, ως αντάλλαγμα για σημειώσεις και κοινωνικές σχέσεις. Να γίνουμε οι φοιτητές που τα «κλαμπάκια» τους δεν τα έχουμε ανάγκη για να διασκεδάσουμε. Να γίνουμε, πολύ περισσότερο, ο λαός που επιλέγει το συλλογικό δρόμο και όχι την εξατομίκευση, τον ανταγωνισμό και την ανθρωποφαγία.

Η στάση της καθεστωτικής αριστεράς

Για εμάς, τόσο η ΠΚΣ, όσο και η ΑΡΕΝ, αποτελούν διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος: της καθεστωτικής αριστεράς, του συμβιβασμού και της ενσωμάτωσης. Η ΠΚΣ, δεσμευμένη στην αναμονή της ήττας, επιλέγει να περιχαρακώνεται γύρω από τον εαυτό της. Αντιλαμβάνεται ως αντίπαλο τους άλλους αγωνιστές και μας καλεί αυτή τη στιγμή να την κάνουμε «κυβέρνηση» στο Παν/μιο, λες και με την πολιτική λογική που υιοθετεί, ακόμη και αν είναι πρώτη στο Παν/μιο Πάτρας, θα αλλάξουν πολλά. Αδυνατεί όμως, να περιγράψει μια αγωνιστική κατεύθυνση για το φοιτητικό κίνημα που μπορεί να φέρει νίκες. Είναι η αριστερά που στον αγώνα των διοικητικών υπαλλήλων έλεγε «ανοιχτές σχολές» γιατί αδυνατούσε να δει την προοπτική αυτού του αγώνα, γιατί έχει πετάξει τη μπάλα στην εξέδρα προ πολλού. Η ΑΡΕΝ από την άλλη, αυτή τη στιγμή ανάγει κάθε πιθανή κατάκτηση στο Πανεπιστήμιο, στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.  Είναι, όμως, καταστροφικό για μια αριστερή δύναμη να τρέφει κυβερνητικές αυταπάτες αναπτύσσοντας την λογική του «μεσσία» και να απέχει από το κίνημα κατ’ αυτό τον τρόπο. Γιατί δεν θέλουμε άλλη μια αριστερά της γκρίνιας και της στείρας διαμαρτυρίας, αλλά μια άλλη αριστερά που αποδεικνύει καθημερινά ότι οι αγώνες μπορούν να νικούν.

Έχουμε καθήκον να πάρουμε θέση!

Ένα είναι σίγουρο! Ότι ο δρόμος της απάθειας και της αδιαφορίας (λευκό/άκυρο/αποχή) είναι ο μόνος που δεν τους φοβίζει-ο δρόμος που συντηρεί την υπάρχουσα τάξη. Όρος για να αλλάξουμε τα πράγματα είναι να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Να επιστρέψει η έννοια της πολιτικής και της δημοκρατίας στη βάση: στους συλλόγους, στα σωματεία, στον κόσμο που δουλεύει, σπουδάζει και αγωνίζεται καθημερινά. Έτσι και στο φοιτητικό μας σύλλογο, και σε κάθε διαδικασία του, όπως είναι οι φοιτητικές εκλογές, πρέπει οι φοιτητές να πάρουν οριστικό διαζύγιο από τις λογικές που μας οδήγησαν ως εδώ. Φάνηκε πως με δυνατούς συλλόγους και αποφασιστικούς αγώνες μπορούμε να πετυχαίνουμε νίκες!

Στα πλαίσια αυτά θεωρούμε αναγκαία την ευρύτερη δυνατή συσπείρωση δυνάμεων και αγωνιστών που αναγνωρίζουν σήμερα την υπαρκτή δυνατότητα οικοδόμησης ενός φοιτητικού συνδικαλισμού μάχιμου, ριζοσπαστικού, σε κατεύθυνση ανατρεπτική και όχι απλής συντήρησης κεκτημένων, σε ρήξη και κόντρα με τη γραφειοκρατική παρωδία που προκρίνουν οι καθεστωτικές δυνάμεις. Για ένα φοιτητικό κίνημα με πραγματική δημοκρατία, σεβασμό στις διαφορετικές αντιλήψεις στο εσωτερικό του και ταυτόχρονα, σαφώς προσανατολισμένο στην προάσπιση των συμφερόντων του, κόντρα στην κυβερνητική πολιτική. Με διαδικασίες και δομές όπου ο κάθε φοιτητής θα είναι μέτοχος και οργανικό κομμάτι τους και θα αναγνωρίζει τον εαυτό του στις αποφάσεις τους.Στις φοιτητικές εκλογές αυτές θεωρούμε ότι θα πρέπει να ενισχυθούν οι δυνάμεις που κινούνται στη λογική που περιγράψαμε, που είναι στην καθημερινή πάλη ενάντια στην αναδιάρθρωση και συνολικά την κυβερνητική πολιτική. Όχι για την καταγραφή μιας αριστερής διαμαρτυρίας στη σχολή, όχι για την ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών του οποιουδήποτε ονειρεύεται μια θέση σε ένα Δ.Σ., αλλά για να υπάρχουν από την επόμενη κιόλας μέρα της διεξαγωγής τους οι ευνοϊκότεροι δυνατοί όροι για τη συνέχιση του καθημερινού αγώνα και τη δυνατότητα του να επιτυχαίνει νίκες. Και στις εκλογές λοιπόν απευθύνουμε ευρύ κάλεσμα στη βάση του πολιτικού πλαισίου και της φυσιογνωμίας που περιγράψαμε και καλούμε κάθε φοιτητή να στηρίξει την Αριστερά της ρήξης και της ανατροπής στο φοιτητικό μας σύλλογο.

Στις φοιτητικές εκλογές της 7^ης Μάη, όπως και σε κάθε πολιτική διαδικασία του φοιτητικού κινήματος συμμετέχουμε μαζικά. Ενώνουμε τα κοινά μας συμφέροντα και τις κοινές μας αγωνίες σε κοινούς αγώνες και κοινές νίκες!

Στις 7 Μάη στηρίζουμε- ψηφίζουμε

ΚΡΑΜΑ- ΘΡΑΥΣΗ
Ε.Α.Α.Κ.
κοινό ψηφοδέλτιο στο πλαίσιο της ενoποίησης των σχημάτων
 στην Επιστήμη των Υλικών