Φυσάει κόντρα σε ΑΕΙ-ΤΕΙ

Τα τελευταία χρόνια η συνταγή της κυβερνητικής πολιτικής παραμένει η ίδια στοχεύοντας στην αφαίμαξη των δυνάμεων της εργασίας. Με κύριο μοχλό την αποπληρωμή του ληστρικού χρέους και την παραμονή στο  ευρώ, η τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, πιστή στις κατευθύνσεις της ΕΕ,  συνεχίζει την επίθεση στους εργαζόμενους και τη νεολαία. Μέσα στο πλαίσιο των δήθεν διαπραγματεύσεων με την τρόικα για το επόμενο πακέτο μέτρων περιλαμβάνονται μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας και περιορισμός των κοινωνικών δαπανών που έχουν απομείνει. Είναι λοιπόν πλέον ξεκάθαρο ότι κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ δε διστάζουν μπροστά σε ένα τοπίο κοινωνικής καταστροφής να σαρώσουν ό,τι δικαίωμα έχει απομείνει. Στην προσπάθεια τους αυτή  η δημοκρατία είναι πολυτέλεια καθώς οι αγώνες του λαού και της νεολαίας στέκονται εμπόδιο. Η μαζική συμμετοχή και κινητοποίηση στην απεργία στις 26/9 ήτανε το πρώτο μήνυμα για της επανεμφάνισης του αγωνιζόμενου λαού. Συνέχεια αποτέλεσε η κινητοποίηση απέναντι στον ερχομό της Μέρκελ  όπου χιλιάδες εργαζόμενοι και νεολαίοι παρά την τρομοκρατία και το κλίμα εκφοβισμού κατέβηκαν στο δρόμο δίνοντας ηχηρό μήνυμα αντίστασης. Το επόμενο διάστημα όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας με όπλο το συντονισμό και την αλληλεγγύη έχουν μπροστά τους μια ιστορική μάχη απέναντι στην πολιτική της φτώχειας και της εξαθλίωσης με σταθμό την Πανεργατική απεργία που έχει οριστεί για τις 18/10. Δίνεται ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι ο λαός δεν θα σφίξει άλλο το ζωνάρι, θα σηκώσει το κεφάλι απέναντι στην επίθεση που δέχεται.

Η νεολαία στο στόχαστρο…

Η βαθιά κρίση, η συνεχιζόμενη ύφεση προβάλει την ανάγκη δημιουργίας ενός νέου εργαζόμενου ιδανικού για το ξεπέρασμα της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου. Είναι δεδομένο πως ένα νέο δόγμα δουλειάς-δουλείας δημιουργείται ειδικά για τη γενιά μας: μισθοί ψίχουλα, κανένα ασφαλιστικό δικαίωμα, εξαήμερο και κατάργηση του ωραρίου, μαύρη και ελαστική εργασία. Είμαστε η γενιά που το εργασιακό μέλλον που μας τάζουν αποτελεί από τη μία αποδοχή αυτών των όρων εργασίας και από την άλλη είτε τη μεταβολή μας σε δεκαδικό ψηφίο αύξησης των δεικτών της ανεργίας είτε ακόμα χειρότερα τη μετατροπή μας σε σύγχρονους μετανάστες. Προφανώς, το νέο πρότυπο εργαζομένου που θέλουν δε μπορεί να υπάρξει χωρίς να αλλάξει και το πρότυπο εκπαίδευσης, δηλαδή να ξεμπερδεύουν μια και καλή με το Δημόσιο, Δωρεάν και Δημοκρατικό πανεπιστήμιο που κέρδισαν οι αγώνες μας.

Στο ίδιο έργο θεατές….

Η επιλογή του Υπουργείου να προχωρήσει στην ψήφιση του νόμου μέσα καλοκαιριού δείχνουν πώς ο Αρβανιτόπουλος διδάχθηκε από την εμπειρία της περυσινής χρονιάς. Η άμεση και ριζοσπαστική απάντηση των Φοιτητικών Συλλόγων που οδήγησε σε έναν ολόκληρο μήνα καταλήψεων μέσα στις εξεταστικές, κέρδισε την επί της ουσίας μη εφαρμογή του νόμου Διαμαντοπούλου. Η κινητοποίηση αυτή μαζί με το συντονισμό φοιτητών, καθηγητών, εργαζόμενων στο πανεπιστήμιο κατάφερε τελικά να βάλει φρένο σε όποια σκέψη εφαρμογής του.

   Ακριβώς η πραγματικότητα μη-εφαρμογής, απόρριψης από όλη την πανεπιστημιακή κοινότητα του νόμου 4009, ήταν που οδήγησαν στην ανάγκη  τροποποίησής του. Πολύ απλά, η κυβέρνηση χρειάζεται την επιβολή μιας διαφορετικής δοτής διοίκησης στα πανεπιστήμια, προκειμένου να εφαρμόσει ρητά τις επιταγές της. Επιλέγει λοιπόν να φιμώσει όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια του πανεπιστημίου, να αφαιρέσει το λόγο από τους φοιτητές, να διορίσει τη δική της τρόικα μέσα στα ιδρύματα, που θα επιβάλλει δίδακτρα, θα περικόψει συγγράμματα, θα κλείσει τις λέσχες και τις εστίες, θα δημιουργήσει μια άλλη ασφυκτική καθημερινότητα σπουδών. Αυτός είναι και ο λόγος που οι τροποποιήσεις στο νόμο αναφέρονται σχεδόν αποκλειστικά στην εκλογή των Συμβουλίων Διοίκησης, προβλέποντας όλες τις πιθανές διαδικασίες εκλογής (ακόμα και επιστολική ή ηλεκτρονική ψηφοφορία), αλλά και εκβιάζοντας τους πρυτάνεις, καθώς πλέον είναι υπεύθυνοι για τις εκλογές.

Είναι φανερό ότι η εκλογή των Συμβουλίων Διοίκησης είναι προαπαιτούμενο προκειμένου το σύνολο του νόμου Διαμαντοπούλου αλλά και όποια επιπλέον μέτρα ψηφιστούν να εφαρμοστούν στα ελληνικά πανεπιστήμια. Διαδικασία που συγκεκριμένα καταλήγει στην:

Ø  Οριστική κατάργηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης:  Η κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων και η επιβολή διδάκτρων, που μπορεί να ψηφιστούν από το νέο πακέτο μέτρων (ή κάποιο επόμενο) προβλέπονται και από το νόμο Διαμαντοπούλου, όπως και το πέρασμα λειτουργιών του πανεπιστημίου όπως η σίτιση και η στέγαση σε ιδιώτες (κατάργηση του Εθνικού Ιδρύματος Νεότητας). Παράλληλα, αναγνωρίζεται η ιδιωτική εκπαίδευση, καθώς μέσω κατατακτήριων εξετάσεων υπάρχει η δυνατότητα ένταξης σε ΑΕΙ ή ΤΕΙ αποφοίτων ΙΕΚ, ενώ πλέον όλα τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα έχουν αναγνωρισμένους τίτλους σπουδών. Δεν είναι τυχαίο ότι τον τελευταίο χρόνο έχουν δημιουργηθεί Ιδιωτική Νομική Σχολή και Ιδιωτική Πολυτεχνική Σχολή!

Ø  Τσάκισμα των πτυχίων και διάλυση της εργασιακής προοπτικής: Ο νόμος διασπά επί της ουσίας την ενιαίοτητα των τίτλων σπουδών με την εισαγωγή τριών διαφορετικών κύκλων φοίτησης (bachelor, master, doctora). Εισάγει τον φοιτητή σε μια πλήρως εξατομικευμένη διαδικασία σπουδών καθώς καταργεί τον ενιαίο τίτλο σπουδών, το πτυχίο, και εισάγει το σύστημα απόδοσης πιστωτικών μονάδων και του ατομικού φακέλου προσόντων. Πλέον ο νέος απόφοιτος δεν θα διαπραγματεύεται την ένταξη στην εργασία με βάση το ενιαίο πτυχίο, αλλά με βάση την κατάταξή του στο Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων, ανάλογα δηλαδή με τους τίτλους σπουδών που θα έχει καταφέρει να μαζέψει, πτυχία από ιδιωτικά πανεπιστήμια κλπ.

Ø   Λειτουργία των πανεπιστημίων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια: Ήδη από πέρσι η υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων έχει φτάσει στο έπακρο, με αποκορύφωμα την περικοπή των αποθεματικών τους μέσα απ΄ το «κούρεμα» του PSI. Ταυτόχρονα, η χρηματοδότηση θα συνδέεται πλέον απευθείας με την αξιολόγηση, κάτι που σημαίνει ότι βασικό κριτήριο για να παίρνει κρατική χρηματοδότηση ένα πανεπιστήμιο είναι η εφαρμογή της αναδιάρθρωσης. Ουσιαστικά, η οικονομική ασφυξία που επιβάλλει το Υπουργείο (ανεξαρτήτως κυβέρνησης ή υπουργού) σε όλα τα ΑΕΙ απ΄ την περσινή χρονιά έχει ως στόχο να τα εκβιάσει ώστε να εφαρμόσουν την αναδιάρθρωση και να εγκολπωθούν με κάθε τρόπο εντός τους οι λογικές της αγοράς.

Ø  Πλήρη εντατικοποίηση της φοιτητικής καθημερινότητας και πειθάρχηση των φοιτητών: Διαγραφή φοιτητών στα ν+2 χρόνια ή μετά την επανειλημμένη αποτυχία σε ένα μάθημα και πειθαρχικά μέτρα εναντίον των φοιτητών. Προαπαιτούμενα, αλυσίδες μαθημάτων, υποχρεωτικές παρακολουθήσεις. Οι εν λόγω ρυθμίσεις θα δημιουργήσουν ένα αυταρχικό πανεπιστήμιο με φοιτητές - ρομποτάκια πλήρως πειθαρχημένους χωρίς δικαιώματα και ελεύθερο χρόνο, απομακρυσμένων από τις συλλογικές διαδικασίες και με αδυναμία να πάρουν πτυχίο αν εργάζονται.

Ø  Οριστικό τέλος της δημοκρατίας στο εσωτερικό του πανεπιστημίου: Η διοίκηση των ιδρυμάτων περνάει στα Συμβούλια Διοίκησης, δηλαδή σε ένα 15μελές Συμβούλιο το οποίο θα αποτελείται από 8 εσωτερικά μέλη, 6 εξωτερικά-διορισμένα και 1 φοιτητή για κάθε ίδρυμα. Το συμβούλιο αυτό θα συγκεντρώνει όλες τις οικονομικές και διοικητικές αρμοδιότητες των ιδρυμάτων, επομένως η εφαρμογή όλου του νόμου εξαρτάται από μια “κλίκα” του υπουργείου που δε λογοδοτεί πουθενά και δεν χωράει τη φωνή των φοιτητών.

                    Να γίνουμε η γενιά της ανατροπής...

Ένα χρόνο πριν, πολιτικά και τηλεοπτικά παπαγαλάκια διακήρυξαν το τέλος των αγώνων στο πανεπιστήμιο, θέλησαν να πείσουν την ελληνική κοινωνία ότι το πανεπιστήμιο όπως το γνωρίζαμε τελείωσε, πώς η νεολαία μέσα στην ατομική ήττα ξέχασε τους συλλογικούς αγώνες και η εφαρμογή της νομιμότητας ( τους) θα ακολουθήσει μια καθημερινότητα με σκυμμένο το κεφάλι για τους φοιτητές. Για ακόμα μια φορά τους εκπλήξαμε, τους τρομάξαμε και δείξαμε ότι ακόμα και στο γκρίζο τοπίο του μνημονίου, οι αγώνες, οι αντιστάσεις μπορούν να πετυχαίνουν νίκες. Είχαν την ίδια πεποίθηση που κράτη και κυβερνήσεις είχαν σε όλο τον κόσμο, πώς με την γενιά μας ξεμπέρδεψαν και μας επέβαλαν τη σιωπή. Διαψεύστηκαν όμως παντού. Η πρόσφατη νίκη των φοιτητών στο Κεμπέκ του Καναδά, ενάντια στην αύξηση των διδάκτρων, ο αγώνας των φοιτητών στη Χιλή για Δημόσια και Δωρεάν παιδεία, οι μαχητικές και συγκρουσιακές κινητοποιήσεις σε Γερμανία και Αγγλία δείχνουν ότι αυτοί που τους ετοίμαζαν για να γίνουν το πιο σκληρά εκμεταλλευόμενο ειδικευμένο εργατικό δυναμικό τόλμησαν να αγωνιστούν, τόλμησαν να νικήσουν και το πέτυχαν.

Τώρα είναι η ώρα για κάθε φοιτητικό σύλλογο πανελλαδικά, να οργανωθεί να κινητοποιηθεί και να παλέψει μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις του. Τώρα είναι που πρέπει κάθε σχολή, να αποτρέψει με κάθε τρόπο την εκλογή των Συμβουλίων Ιδρυμάτων και να κερδίσει ότι το όριο που το Υπουργείο έχει τοποθετήσει για την εκλογή τους καμιά σχολή δεν θα λειτουργεί. Ήδη από σήμερα σε διοικήσεις, πρυτανείες και τμήματα θα πρέπει να μπλοκαριστεί με δυναμικό τρόπο οποιαδήποτε διαδικασία που ξεκινά την κατάρτιση εκλογικών καταλόγων για τα Συμβούλια Διοίκησης. Στόχος μας είναι ο Οκτώβρης να είναι ένας δύσκολος μήνας για το Υπουργείο, μήνας που θα στείλει το μήνυμα ότι το έκτρωμα Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου δεν θα εφαρμοστεί, δεν θα αποτελέσει πραγματικότητα για το ελληνικό πανεπιστήμιο. Αγωνιζόμαστε για να μην κλείσει καμιά σχολή, κανένα τμήμα, για να μην αξιολογηθεί από τους χαρτογιακάδες των επιχειρηματικών συμφερόντων το πανεπιστήμιο μας, για να μην αποτελέσουν πραγματικότητα τα δίδακτρα, για να μην αναγκαστεί ούτε ένας φοιτητής να πληρώσει για το βιβλίο, την στέγη ή το φαγητό του.

Στον αγώνα αυτό δεν είμαστε μόνοι...

Ο αγώνας για Δημόσιο-Δωρεάν-Δημοκρατικό πανεπιστήμιο πρέπει να γίνει αγώνας όλου του κόσμου της εκπαίδευσης.. Η πάλη των καθηγητών πρέπει να συντονιστεί με τους φοιτητικούς συλλόγους και να κινηθεί ενάντια στην ξεπουλημένη ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ που μέχρι πέρυσι χαριεντιζόταν με την Διαμαντοπούλου και έκλεινε τα αυτιά στις κινητοποιήσεις των φοιτητών, να διαχωριστεί από τους καθηγητές που υπερασπίζονται τον νόμο-έκτρωμα και δίνουν έναν αγώνα με όρους συντεχνίας. Ένα μεγάλο, μαζικό πανεπιστημιακό μέτωπο που θα επιλέξει να συνδεθεί και με άλλα κομμάτια της εκπαίδευσης αλλά και συνολικά θα βρεθεί στο πλάι του αγωνιζόμενου λαού.

Το επόμενο διάστημα ανοίγεται μπροστά μας με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο μια  μάχη γενιάς για αξιοπρεπή παιδεία και εργασία. Έχουμε χρέος να βάλουμε τα σχέδια της καταστροφής που ετοιμάζουν για τη νεολαία σε κρίση. Οι φοιτητές ήτανε πάντα για την κυβέρνηση ο αστάθμητος παράγοντας που αντιδρούσε σε ό, τι αμφισβητούσε το δικαίωμα τους στην παιδεία και στην εργασία. Ήδη η πρώτη μάχη έχει κερδηθεί . Την Δευτέρα οι φοιτητές σε συντονισμό με όλα τα πληττόμενα κομμάτια του πανεπιστημίου και την Πρωτοβουλία Αγώνα για τη Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία  κατάφεραν κόντρα στις Πρυτανικές αρχές να εμποδίσουν την εκλογή της εφορευτικής επιτροπής των Συμβουλίων Διοίκησης. Αποδείξαμε στις πρυτανικές  αρχές και στην κυβέρνηση πως δεν θα επιτρέψουμε να γίνει ούτε βήμα προς τη συγκρότηση των Συμβουλίων Διοίκησης . Παρά αυτή τη νίκη ο αγώνας συνεχίζεται.  Η μέρα της ψήφισης των συμβουλίων έχει οριστεί για τις 22 Οκτώβρη .Μαζί τους αγωνιζόμενους καθηγητές και τους εργαζόμενους στο πανεπιστήμιο έχουμε χρέος να ανατρέψουμε τον εκτρωματικό νόμο και να υπερασπιστούμε τη δημόσια παιδεία  και το δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία.

 Οι δυνάμεις μας έχουνε φανεί όταν ένα χρόνο τώρα έχουμε αφήσει στα χαρτιά ένα νόμο που ψηφίστηκε δύο φορές σε ένα χρόνο από 250 βουλευτές. Αποδείξαμε  ότι οι μαζικές μας διαδικασίες και ο αγώνας μας είναι πάνω από τους νόμους που καταστρέφουν το παρόν και το μέλλον μας. Με συλλογικούς ανυποχώρητους αγώνες μπορούμε να νικήσουμε!

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ

·Ανατροπή του νόμου-εκτρώματος της Διαμαντοπούλου μαζί με τις τροπολογίες του.

·Εμποδίζουμε τη διαδικασία εκλογής Συμβουλίων Διοίκησης στις 22 Οκτώβρη και με όποιον τρόπο πάει να γίνει. Κανένας φοιτητής στο Συμβούλιο, σύλλογος μας γυρνάει πίσω την πρόσκληση για τη διεξαγωγή εκλογών.

·Καμία μείωση των φοιτητικών παροχών. Καμία σκέψη για δίδακτρα! Να μην κοπεί κανένα σύγγραμμα!

·Ανατροπή του Μνημονίου και της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και κάθε άλλης που θα συνεχίσει τον πόλεμο ενάντιά μας. Ανυπακοή στις κατευθύνσεις ΕΕ-ΔΝΤ σε εκπαίδευση, εργασία, δημοκρατία.

·Κατάργηση των ΚΕΣ και κάθε μορφής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Όχι στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και του συντάγματος. Απόσυρση των νόμων για Αξιολόγηση, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ.

·Καμία σκέψη για δύο κύκλους σπουδών, για bachelor και master .

·Κάτω τα χέρια από το άσυλο, απαιτούμε την πλήρη κατοχύρωσή του, το άσυλο ανήκει σε όλο το λαό.  Όχι στην ποινικοποίηση των συλλογικών αγώνων του φοιτητικού κινήματος.

·Να μην εφαρμοστούν οι αποφάσεις Μπολόνια, Πράγα, Βερολίνο, Λονδίνο. Να γίνει η Ελλάδα ο σπασμένος κρίκος του Κοινού Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

·Ένα ενιαίο πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό.

·Ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών. Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα και συγκοινωνίες για όλους.

·Αύξηση των δαπανών για όλες τις φοιτητικές παροχές.

·Κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής απασχόλησης σε δημόσιο, ιδιωτικό τομέα. Μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων σε ΑΕΙ-ΤΕΙ. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις.

·Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους. Πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους.

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:

- Κατάληψη της σχολής την Πέμπτη 18/10 . Συμμετοχή του συλλόγου στην απεργία σε συντονισμό με σωματεία και λαϊκές συνελεύσεις, με προσυγκέντρωση των Φ.Σ. στις 9.30πμ, στο Παράρτημα

-Κατάληψη της Πρυτανείας την Παρασκευή 19/10 .Κατάληψη της σχολής και της Πρυτανείας Δευτέρα 22/10 μέχρι Τετάρτη 24/10  . Άνοιγμα της εστίας αυτές τις μέρες .

-Πορεία των Φ.Σ. την Παρασκευή 19/10, στις 6.00μμ απ το Παράρτημα

-Νέα Γενική Συνέλευση την Τρίτη 16/10 στις 13:00

- Συντονισμό του φοιτητικού μας συλλόγου με τους υπόλοιπους φοιτητικούς συλλόγους καθώς και με εργαζόμενους του Πανεπιστημίου και την Πρωτοβουλία Αγώνα για τη Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία, πορεία την Τρίτη 23/10 στις 6.00μμ από το Παν/μιο και εκδήλωση στο Εργατικό Κέντρο, από κοινού με φορείς του Παν/μιου.

-Μαζική παράσταση διαμαρτυρίας στην επόμενη Γ.Σ.Τ.  για το ζήτημα του μαζικού κοψίματος στην τελευταία εξεταστική, την κατάργηση των προαπαιτούμενων στα μαθήματα επιλογής και την διεκδίκηση επί πτυχίω εξεταστικής με βάση το έτος και όχι τις διδακτικές μονάδες των φοιτητών.

-Μαζική παράσταση διαμαρτυρίας στην επόμενη Γ.Σ.Τ. και Σύγκλητο για το ζήτημα των 407 καθηγητών.