Γιατί με αγώνα, τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν!

Φοιτητικές εκλογές 7 Μάη 2014

Πρόκειται για τη διαδικασία όπου οι Φοιτητικοί Σύλλογοι αναδεικνύουν με μαζικό τρόπο τα όργανά τους (Διοικητικό Συμβούλιο, εκπρόσωποι στη συνδιοίκηση όταν υπήρχε, κλπ). Οι φοιτητικές εκλογές, όπως και στα εργατικά σωματεία, διεξάγονται στα πλαίσια της λειτουργίας των Φοιτητικών Συλλόγων και στην κατεύθυνση της οργανωμένης υπεράσπισης του ενιαίου φοιτητικού συμφέροντος, της πρακτικής, δηλαδή, που αποκαλείται φοιτητικός συνδικαλισμός. Αποκτούν, δε, πολύ διαφορετικό σκοπό και νόημα από τις κοινοβουλευτικές ή άλλες εκλογές που αποτελούν επιλογή του κράτους για να παρουσιάζει μια ψευδεπίγραφη δημοκρατία που αρχίζει και τελειώνει στην κάλπη. Στους χώρους φοίτησης και δουλειάς συγκροτείται η μόνη δημοκρατία που λειτουργεί στην πλήρη της υπόσταση και την υπερασπιζόμαστε προκειμένου να μπορούν να λειτουργούν με υγιή τρόπο οι Φοιτητικοί Σύλλογοι. Με αυτή την έννοια οι φοιτητικές εκλογές, όπως και κάθε πρακτική του φοιτητικού κινήματος, θα επιδιώκαμε να γίνονται ακόμα κι αν δεν υπήρχαν. Εξάλλου, σε μια περίοδο που το κράτος στοχεύει στην αποδιάρθρωση του φοιτητικού κινήματος (και της φοιτητικής διεκδίκησης εν γένει), είναι μαχητική αντίρροπη κίνηση από μεριάς μας, κάθε βήμα οργάνωσης στους Φοιτητικούς Συλλόγους και συγκρότησης των οργάνων τους. Είναι λοιπόν χρέος κάθε αγωνιζόμενου νεολαίου να συμμετέχει σε τέτοιες πρακτικές.

Απέναντι σε κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ της μνημονιακής πολιτικής και τους συμμάχους τους: τις καθεστωτικές παρατάξεις (ΠΑΣΠ/ΔΑΠ)  και το αντιδραστικό κομμάτι της πανεπιστημιακής κοινότητας, εμείς απαντάμε με αγώνες για την ανατροπή τους.

Σε μια χρονιά που σημαδεύτηκε από την επίθεση της κυβέρνησης στο δημόσιο-δωρεάν Πανεπιστήμιο, μέσα από τις φοιτητικές εκλογές καλούμε κάθε συνάδελφο να στείλει ξεκάθαρη απάντηση στο Υπουργείο: δεν θα δεχτούμε το μικρότερο και δυσλειτουργικό Πανεπιστήμιο που ετοιμάζουν. Ο αγώνας των διοικητικών υπαλλήλων, προμετωπίδα των εργατικών αγώνων στο Πανεπιστήμιο τα τελευταία χρόνια, αλλά και η στάση των Φοιτητικών Συλλόγων σ’ αυτή τη διαδικασία, με το Πανεπιστήμιο της Αθήνας για 13 εβδομάδες υπό κατάληψη και τα περιφερειακά σε αναβρασμό,  χρωματίζουν τη φετινή χρονιά με τα χρώματα της αντίστασης και του συντονισμού. Στις φετινές φοιτητικές εκλογές μαυρίζουμε το Πανεπιστήμιο της κρίσης και του μνημονίου και ψηφίζουμε την αριστερά που βρέθηκε στην πράξη πίσω από τα ίδια πανό με τους υπαλλήλους, σε κοινές διαδηλώσεις φοιτητών-εργαζομένων.

Το επόμενο διάστημα το Υπουργείο προωθεί τις πρώτες διαγραφές φοιτητών, αλλά και την ψήφιση των νέων εσωτερικών κανονισμών. Εμείς καλούμε το φοιτητικό κίνημα να πετάξει στα σκουπίδια τα σχέδια που φέρνουν ένα Πανεπιστήμιο όλο και χειρότερο, διαγραφές, εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών, πειθάρχηση, ένταση ιδιοτικοοικονομικών κρητιρίων, περικοπές των φοιτητικών παροχών, εκποίηση της περιουσίας του παν/μιου.  Αντιπροτάσουμε τις ανάγκες μας για ενιαία και ισχυρά πτυχία, δημόσιο και δωρεάν Πανεπιστήμιο, ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών. Ακόμη και μέσα στη Σχολή, μέσα στη χρονιά έχουν εμφανιστεί με έντονο τρόπο φαινόμενα καθηγητικής αυθαιρεσίας. Τα μαζικά κοψίματα στις εξεταστικές δείχνουν το καθεστώς εντατικοποίησης-πειθάρχησης που επικρατεί και οφείλουμε να σπάσουμε (όπως έχει γίνει στο παρελθόν με το μάθημα της Γεωλογίας, τα εργαστήρια Μαθηματικών κτλ). Αντιπροτάσουμε έναν φοιτητικό σύλλογο δυνατό και μαχητικό, όπου τον πρώτο λόγο θα έχουν οι γενικές συνελεύσεις και μέσα από αυτές θα αντιλαμβανόμαστε τα προβλήματα και θα τα αντιμετωπίζουμε ως φοιτητές και ως μελλοντικοί εργαζόμενοι. Για ένα σύλλογο που θα υψώνει το ανάστημά του και θα υπερασπίζεται τα δικαιώματα των φοιτητών. Που θα παλεύει για την καταπολέμηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τον εκφασισμό.Που θα παλεύει στο δρόμο της ανατροπής, για φοιτητικό και εργατικό έλεγχο, όχι μόνο στο πανεπιστήμιο αλλά και σε ολόκληρη την κοινωνία. Σε αυτή την κατεύθυνση καλούμε κάθε συνάδελφο στις Γενικές Συνελεύσεις, για την οργάνωση των αγώνων μας αμεσοδημοκρατικά, μαζικά και από τα κάτω.

Στην περίοδο που διανύουμε, το ερώτημα «με ποιανού τη πλευρά είσαι» γίνεται αμείλικτο και η ανάγκη απάντησής του, επιτακτική. Πρέπει να τους δείξουμε ότι όσοι έχουν συμφέρον τη νίκη των εργαζόμενων και της νεολαίας δεν θα υποταχθούν ξανά σε οποιονδήποτε εκφραστή αυτού του στρατοπέδου. Ας τους δώσουμε τη μοιραία κλωτσιά και στη καθημερινότητα και στις φοιτητικές εκλογές στις 7 ΜΑΗ!

Την επομένη των εκλογών, ο Α.Σαμαράς θα δίνει πάλι συγχαρητήρια μπροστά στις κάμερες στη ΔΑΠ για την ενδεχόμενη πρωτιά της. Έχουμε την ευκαιρία, όμως, να χαλάσουμε το πάρτι της κυβέρνησης. Να απαντήσουμε στις πολιτικές που εφαρμόζουν στο Πανεπιστήμιο και στις 7 Μάη και την επομένη, με μαζικούς και ανυποχώρητους αγώνες. Να γίνουμε η γενιά που βάζει τέλος στις λογικές «δούναι και λαβείν» που αναπαράγονται ψηφίζοντας τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ, ως αντάλλαγμα για σημειώσεις και κοινωνικές σχέσεις. Να γίνουμε οι φοιτητές που τα «κλαμπάκια» τους δεν τα έχουμε ανάγκη για να διασκεδάσουμε. Να γίνουμε, πολύ περισσότερο, ο λαός που επιλέγει το συλλογικό δρόμο και όχι την εξατομίκευση, τον ανταγωνισμό και την ανθρωποφαγία.

Η στάση της καθεστωτικής αριστεράς

Για εμάς, τόσο η ΠΚΣ, όσο και η ΑΡΕΝ, αποτελούν διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος: της καθεστωτικής αριστεράς, του συμβιβασμού και της ενσωμάτωσης. Η ΠΚΣ, δεσμευμένη στην αναμονή της ήττας, επιλέγει να περιχαρακώνεται γύρω από τον εαυτό της. Αντιλαμβάνεται ως αντίπαλο τους άλλους αγωνιστές και μας καλεί αυτή τη στιγμή να την κάνουμε «κυβέρνηση» στο Παν/μιο, λες και με την πολιτική λογική που υιοθετεί, ακόμη και αν είναι πρώτη στο Παν/μιο Πάτρας, θα αλλάξουν πολλά. Αδυνατεί όμως, να περιγράψει μια αγωνιστική κατεύθυνση για το φοιτητικό κίνημα που μπορεί να φέρει νίκες. Είναι η αριστερά που στον αγώνα των διοικητικών υπαλλήλων έλεγε «ανοιχτές σχολές» γιατί αδυνατούσε να δει την προοπτική αυτού του αγώνα, γιατί έχει πετάξει τη μπάλα στην εξέδρα προ πολλού. Η ΑΡΕΝ από την άλλη, αυτή τη στιγμή ανάγει κάθε πιθανή κατάκτηση στο Πανεπιστήμιο, στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.  Είναι, όμως, καταστροφικό για μια αριστερή δύναμη να τρέφει κυβερνητικές αυταπάτες αναπτύσσοντας την λογική του «μεσσία» και να απέχει από το κίνημα κατ’ αυτό τον τρόπο. Γιατί δεν θέλουμε άλλη μια αριστερά της γκρίνιας και της στείρας διαμαρτυρίας, αλλά μια άλλη αριστερά που αποδεικνύει καθημερινά ότι οι αγώνες μπορούν να νικούν.

Έχουμε καθήκον να πάρουμε θέση!

Ένα είναι σίγουρο! Ότι ο δρόμος της απάθειας και της αδιαφορίας (λευκό/άκυρο/αποχή) είναι ο μόνος που δεν τους φοβίζει-ο δρόμος που συντηρεί την υπάρχουσα τάξη. Όρος για να αλλάξουμε τα πράγματα είναι να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Να επιστρέψει η έννοια της πολιτικής και της δημοκρατίας στη βάση: στους συλλόγους, στα σωματεία, στον κόσμο που δουλεύει, σπουδάζει και αγωνίζεται καθημερινά. Έτσι και στο φοιτητικό μας σύλλογο, και σε κάθε διαδικασία του, όπως είναι οι φοιτητικές εκλογές, πρέπει οι φοιτητές να πάρουν οριστικό διαζύγιο από τις λογικές που μας οδήγησαν ως εδώ. Φάνηκε πως με δυνατούς συλλόγους και αποφασιστικούς αγώνες μπορούμε να πετυχαίνουμε νίκες!

Στα πλαίσια αυτά θεωρούμε αναγκαία την ευρύτερη δυνατή συσπείρωση δυνάμεων και αγωνιστών που αναγνωρίζουν σήμερα την υπαρκτή δυνατότητα οικοδόμησης ενός φοιτητικού συνδικαλισμού μάχιμου, ριζοσπαστικού, σε κατεύθυνση ανατρεπτική και όχι απλής συντήρησης κεκτημένων, σε ρήξη και κόντρα με τη γραφειοκρατική παρωδία που προκρίνουν οι καθεστωτικές δυνάμεις. Για ένα φοιτητικό κίνημα με πραγματική δημοκρατία, σεβασμό στις διαφορετικές αντιλήψεις στο εσωτερικό του και ταυτόχρονα, σαφώς προσανατολισμένο στην προάσπιση των συμφερόντων του, κόντρα στην κυβερνητική πολιτική. Με διαδικασίες και δομές όπου ο κάθε φοιτητής θα είναι μέτοχος και οργανικό κομμάτι τους και θα αναγνωρίζει τον εαυτό του στις αποφάσεις τους.Στις φοιτητικές εκλογές αυτές θεωρούμε ότι θα πρέπει να ενισχυθούν οι δυνάμεις που κινούνται στη λογική που περιγράψαμε, που είναι στην καθημερινή πάλη ενάντια στην αναδιάρθρωση και συνολικά την κυβερνητική πολιτική. Όχι για την καταγραφή μιας αριστερής διαμαρτυρίας στη σχολή, όχι για την ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών του οποιουδήποτε ονειρεύεται μια θέση σε ένα Δ.Σ., αλλά για να υπάρχουν από την επόμενη κιόλας μέρα της διεξαγωγής τους οι ευνοϊκότεροι δυνατοί όροι για τη συνέχιση του καθημερινού αγώνα και τη δυνατότητα του να επιτυχαίνει νίκες. Και στις εκλογές λοιπόν απευθύνουμε ευρύ κάλεσμα στη βάση του πολιτικού πλαισίου και της φυσιογνωμίας που περιγράψαμε και καλούμε κάθε φοιτητή να στηρίξει την Αριστερά της ρήξης και της ανατροπής στο φοιτητικό μας σύλλογο.

Στις φοιτητικές εκλογές της 7^ης Μάη, όπως και σε κάθε πολιτική διαδικασία του φοιτητικού κινήματος συμμετέχουμε μαζικά. Ενώνουμε τα κοινά μας συμφέροντα και τις κοινές μας αγωνίες σε κοινούς αγώνες και κοινές νίκες!

Στις 7 Μάη στηρίζουμε- ψηφίζουμε

ΚΡΑΜΑ- ΘΡΑΥΣΗ
Ε.Α.Α.Κ.
κοινό ψηφοδέλτιο στο πλαίσιο της ενoποίησης των σχημάτων
 στην Επιστήμη των Υλικών

Ο Ν.ΤΕΜΠΟΝΕΡΑΣ ΖΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ

Χθες συμπληρώθηκαν  23  χρόνια από τη δολοφονία του αγωνιστή καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα.
Η δολοφονία του Τεμπονέρα είχε συντελεστεί σε μια ιδιαίτερα οξυμένη κινηματικά περίοδο. Επί διακυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας τότε, ο υπουργός παιδεία Κοντογιαννόπουλος (μετέπειτα στέλεχος και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ!) είχε προσπαθήσει να περάσει ένα ακραία αντιδραστικό πολυνομοσχέδιο για την παιδεία σε όλες τις βαθμίδες της. Το πολυνομοσχέδιο αυτό έφερνε εντατικοποίηση των ρυθμών σπουδών, πειθάρχηση φοιτητών και μαθητών, επιβολή ομοιόμορφης εμφάνισης στα σχολεία(ποδιά),  κατάργηση του ασύλου, μείωση των αργιών, μείωνε τη δύναμη των συλλογικών οργάνων (συνελεύσεις κλπ) των φοιτητών και των μαθητών, όριζε συγκεκριμένο χρονικό όριο για τις σπουδές και άλλα.

Για ένα μακρύ χρονικό διάστημα φοιτητές, μαθητές και εκπαιδευτικοί πάλευαν μαζί με την υπόλοιπη κοινωνία και το εργατικό κίνημα ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου που με αποφασιστικότητα ήθελε να εφαρμόσει η κυβέρνηση (ιδιωτικοποιήσεις κλπ). Τον Ιανουάριο του 1991 και ενώ το εκπαιδευτικό κίνημα είχε φουντώσει τον αγώνα ενάντια στο πολυνομοσχέδιο με καταλήψεις σχολείων και μαζικές διαδηλώσεις σε όλη την επικράτεια, η Νέα Δημοκρατία έβαλε μπροστά το μηχανισμό διάλυσης του αγώνα. “Αγανακτισμένοι γονείς” και τραμπούκοι ΟΝΝΕΔίτες προσπαθούν να σπάσουν τις καταλήψεις στα σχολεία με κάθε μέσο, κατόπιν εσωκομματικής συνεννόησης.

Στην Πάτρα, το βράδυ της 8^ης Ιανουαρίου, αλληλέγγυοι στον αγώνα των μαθητών καθηγητές σπεύδουν στα σχολεία της περιοχής για να βοηθήσουν τους μαθητές και να διαφυλάξουν την ακεραιότητά τους από τα πάσης φύσεως φασιστοειδή. Εκείνη τη νύχτα, λαμβάνει χώρα σύγκρουση μεταξύ οπλισμένων ΟΝΝΕΔιτών που θέλουν να σπάσουν την κατάληψη του 3^ου Λυκείου Πάτρας και των αλληλέγγυων καθηγητών. Αποτέλεσμα, ο Τεμπονέρας να θεωρείται κλινικά νεκρός από το θανάσιμο χτύπημα με σιδερολοστό που δέχτηκε στο κεφάλι από τον Γιάννη Καλαμπόκα, στέλεχος τότε της τοπικής ΟΝΝΕΔ.

Λίγες ώρες αργότερα, το πρωί της 9^ης Ιανουαρίου 1991, ο καθηγητής αφήνει την τελευταία του πνοή. Η δολοφονία του αγωνιστή καθηγητή πυροδοτεί τεράστιες αντιδράσεις στην ελληνική κοινωνία η οποίες εκφράζονται με τεράστιες διαδηλώσεις, καταλήψεις και συγκρούσεις με την αστυνομία η οποία επιτίθεται στους διαδηλωτές. Ο ανένδοτος αγώνας του πανεκπαιδευτικού μετώπου τελικά κατάφερε να τσακίσει και να ανατρέψει το αντιδραστικό πολυνομοσχέδιο, δείχνοντας έντονα ότι οι κοινοί συλλογικοί αγώνες του φοιτητικού και του εργατικού κινήματος μπορούν να νικήσουν.

Είναι χρέος όλων μας να τιμήσουμε τη μνήμη του Νίκου Τεμπονέρα, όχι με τη μορφή του μνημόσυνου, αλλά όπως ο ίδιος θα ήθελε, με συλλογικούς αγώνες για δημόσια και δωρεάν παιδεία και τελικά για μια άλλη κοινωνία. Για να δοθεί μια απάντηση ότι το κίνημα δεν ξεχνά και τιμά τους νεκρούς του, απέναντι στις επιθέσεις της κυβέρνησης, των μηχανισμών της και του παρακράτους, που τότε στοχοποιούσαν τον αγωνιζόμενο κόσμο της εκπαίδευσης και της εργασίας γενικά αλλά και τις καταλήψεις δημοσίων και κοινωνικών χώρων, όπως και σήμερα.

ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ, 9/1/2014, στις 6 μ.μ., έξω από το Σχολικό Συγκρότημα Ν.Τεμπονέρα»,  στα Ψηλά Αλώνια, όλοι στην πορεία που θα ακολουθήσει στο κέντρο της πόλης.

Ο ΤΕΜΠΟΝΕΡΑΣ ΖΕΙ, ΜΕ ΠΕΤΡΟΥΛΑ ΛΑΜΠΡΑΚΗ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ-ΚΑΡΦΙ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΑΛΑΜΠΟΚΑ

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ

Στις 17 Νοέμβρη συμπληρώνονται 40 χρόνια από την λαϊκή εξέγερση του πολυτεχνείου.40 χρόνια μετά, στην Ελλάδα της τρόικας και των μνημονίων η ιστορία παρουσιάζει τραγικές ομοιότητες. Και αν η βία των τανκς φαντάζει μακρινή, όλοι μας ζούμε τη σύγχρονη βία της ανεργίας, της εργασιακής ανασφάλειας, της ασφυκτικής καθημερινότητας. Σε μια Ελλάδα που ψηφίζονται πραξικοπηματικά μνημόνια, που βρίσκεται υπό τη διεθνή επιτήρηση της ΕΕ και του ΔΝΤ, που κυβερνήσεις “εθνικής σωτηρίας” έρχονται και παρέρχονται η μία χειρότερη από την άλλη, που το μέλλον του λαού φαντάζει αβέβαιο.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 ήταν η κορύφωση της αντιδικτατορικής πάλης, ήταν μια μαζική διαδήλωση λαϊκής αντίθεσης στο καθεστώς της Χούντας των συνταγματαρχών. Η κατάληψη του Μετσόβιου Πολυτεχνείου Αθηνών ξεκίνησε στις 14 Νοεμβρίου 1973, από φοιτητές και σπουδαστές και έληξε με αιματοχυσία το πρωί της 17^ης Νοεμβρίου, μετά από μια σειρά γεγονότων που ξεκίνησαν με την είσοδο άρματος μάχης στον χώρο του Πολυτεχνείου και την επαναφορά σε ισχύ του σχετικού στρατιωτικού νόμου που απαγόρευε συγκεντρώσεις και την κυκλοφορία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Η κατάληψη εκκίνησε από τις πρώτες φοιτητικές διεκδικήσεις που είχαν βέβαια το στοιχείο του αντιχουντικού αγώνα , στην πορεία, όμως, μετενσαρκώθηκε σε παλαϊκή εξέγερση για την ανατροπή της Χούντας, για αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής, για πολιτικά και δημοκρατικά δικαιώματα απέναντι στο μετεμφυλιακό κράτος, ενάντια στην εμπλοκή της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Το σύνθημα ψωμί-παιδεία-ελευθερία γεννήθηκε μέσα από τη διαρκή ζύμωση του κινήματος, αποκρυστάλλωνε τις ανάγκες του λαού και της νεολαίας στην περίοδο και εν τέλει έμελλε να συνοδεύσει το καθεστώς στο τέλος του. 

Στην Πάτρα τις ίδιες μέρες κέντρο aγώνα αποτέλεσε το παράρτημα του τότε Πανεπιστημίου Πατρών , μετέπειτα κατάληψη Παραρτήματος, που από το καλοκαίρι και μετά τη βίαιη εισβολή των ΜΑΤ βρίσκεται τσιμεντωμένο στα χέρια της δημοτικής Αρχής . Σήμερα απαιτούμε το Παράρτημα να επιστρέψει στα χέρια των φοιτητικών συλλόγων, της νεολαίας και σε συντονισμό με τους εργαζόμενους και τα κινητοποιούμενα κομμάτια να αποτελέσει κέντρο αγώνα .

  Το μήνυμα του πολυτεχνείου αποκρυσταλλώνεται ξεκάθαρα στο σήμερα στους αγώνες των φοιτητών, στις μεγαλειώδεις απεργίες των εργαζομένων , στις καταλήψεις των μαθητών, στην αυτοδιαχειριζόμενη ΕΡΤ, στις λαϊκές συνελεύσεις που αναζωπυρώνονται στις γειτονιές, στους μεγάλους κοινωνικούς αγώνες απέναντι στις πολιτικές κυβέρνησης , Ε.Ε. , Δ.Ν .Τ. . Τη στιγμή που οι φοιτητές βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τη διάλυση του Δημόσιου και Δωρεάν χαρακτήρα του  Πανεπιστημίου , με τη ρευστοποίηση των πτυχίων, με την κατάργηση του ασύλου που θεσμοθετήθηκε  για να αποτρέψει νέες χούντες , με τις διαγραφές φοιτητών και επιβολή διδάκτρων είναι ανάγκη το φοιτητικό κίνημα να βγει ξανά στο προσκήνιο και να αποτελέσει και πάλι το σπασμένο κρίκο σε μια αλυσίδα αναδιαρθώσεων . Αντιπαλεύοντας τις μεταρρυθμίσεις στην Εκπαίδευση αλλά και συνολικά στην κοινωνία να συνδεθούμε με το λαϊκό κίνημα με στόχο την ανατροπή .

Όπως και τότε έτσι και τώρα ...

Όπως η Χούντα δέσμευε το λαό στις επιλογές των ΗΠΑ, η σημερινή κυβέρνηση είναι εξαρτημένη από την ΕΕ σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Όπως η φτώχεια και η εξαθλίωση χαρακτήριζαν την επταετία , η πείνα και οι αυτοκτονίες είναι απότοκα των μνημονίων. Όπως  είχε καταληθεί κάποτε η δημοκρατία σήμερα το λαϊκό κίνημα καταστέλλεται όπου ζει και αναπνέει . Αν τότε δημιουργήθηκε η ΥΕΝΕΔ σήμερα τα ΜΑΤ εισβάλλουν στην αυτοδιαχειριζόμενη ΕΡΤ που προσπαθεί να γίνει η φωνή του λαού, προκειμένου αυτή να αντικατασταθεί από την κρατική ΔΤ.

Το σύνθημα ψωμί-παιδεία-ελευθερία παραμένει επίκαιρο. Ίσως τα Πολυτεχνεία της γενιάς μας είναι μια πιο σύνθετη και διαρκής διαδικασία.Το σίγουρο όμως είναι ότι σαράντα χρόνια μετά ...

Η ελπίδα συνεχίζει να βρίσκεται στην εξέγερση...

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ :

-Τριήμερη κατάληψη παραρτήματος 15-16-17 Νοέμβρη.

-Πορεία των Συλλόγων την κυριακή στις 6μμ από το παράρτημα και θα περνάει από το μνημείο του δολοφονημένου Νίκου Τεμπονέρα.

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ Φ.Σ. ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΤΩΝ ΥΛΙΚΩΝ για την Εξωτερική Αξιολόγηση του Τμήματος

Η Επιστήμη των Υλικών Πάτρας περνάει από εξωτερική αξιολόγηση από την Δευτέρα 16/9 εώς και την Πέμπτη 19/6. Πρόκειται για μία διάταξη του νόμου-πλαίσιο απέναντι στον οποίο το φοιτητικό κίνημα έχει δώσει τεράστιες μάχες για την ανατροπή του. Μία ομάδα από «εμπειρογνώμονες» από το εξωτερικό θα αξιολογήσουν την «ποιότητα» του Τμήματός μας. Αυτοί οι εμπειρογνώμονες επιλέγονται από την Α.ΔΙ.Π. (Αρχή Διασφάλισης και Πιστοποίησης της Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση) η οποία είναι ορισμένη από το Υπ. Παιδείας. Πρόκειται για μία προσπάθεια που έχει στόχο τη διάλυση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Ο νόμος 3374 με αιχμή του την αξιολόγηση αποτελεί μοχλό πίεσης προς τα τμήματα για τη γρήγορη και απρόσκοπτη εφαρμογή των αντιδραστικών μέτρων. Στήνει μια νέα διοικητική δομή στα τμήματα, «πάνω» και παράλληλα προς την υπάρχουσα, η οποία μάλιστα έρχεται σε άμεση σύνδεση με κεντρικά διορισμένα όργανα, τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Με αυτόν τον τρόπο το υπουργείο προσπαθεί να αποφύγει καθυστερήσεις που εμφανίζονται στην εφαρμογή των μέτρων ενώ παράλληλα προσπαθεί να λειάνει το αγκάθι των αντιστάσεων που εμφανίζονται μέσα στο παν/μιο με το γνωστό διαίρει και βασίλευε.

Τα κριτήρια της αξιολόγησης δεν έχουν να κάνουν σε τίποτα με τις ανάγκες των φοιτητών και των εργαζομένων. Με γοργά βήματα προωθεί η κυβέρνηση την εφαρμογή του νόμου 3374/2005 (αξιολόγηση, πιστωτικές μονάδες, ατομικός φάκελος). Με κριτήριο της να είναι το κατά πόσον προσαρμόζεται η σχολή σε ένα πρότυπο πιο «χρήσιμου» (για αυτούς) τύπου αποφοίτου,  σε έναν εργαζόμενο που  ακολουθώντας τον ατομικό δρόμο θα ζει στο καθεστώς των ευέλικτων ελαστικών σχέσεων, στην ανασφάλιστη εργασία, του ανταγωνισμού και της περαιτέρω «παραγωγικότητας», στο συνεχές τρέξιμο για επανακατάρτιση(και τα ΙΔΒΕ ετοιμάζονται). Και αυτό περνά μέσα από τις σχολές μας, με το να διαλύει προγράμματα σπουδών, να εισάγει project, αλυσίδες μαθημάτων, προαπαιτούμενα, προκειμένου να δημιουργήσει ένα μοντέλο φοιτητή, υπερεντατικοποιημένου,  ενός πανεπιστημίου πολύ πιο αυταρχικού, αποστειρωμένου, προσαρμοσμένου στο μοντέλο κολεγίου. Στο κοινωνικό-οικονομικό σύστημα το οποίο ζούμε, ποτέ τα κριτήρια αξιολόγησης δεν θα ανταποκρίνονται σε ένα γενικώς ακαδημαϊκό καλό ή στις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες. Μπορούμε όλοι να καταλάβουμε τι μπορεί να σημαίνει η αξιολόγηση για ένα τμήμα ειδικά όπως η Επιστήμη των Υλικών, με όσα προβλήματα μπορεί να έχει, την ίδια ώρα που έρχεται να εφαρμοστεί το σχέδιο «Αθηνά». Ένα σχέδιο που αποτελεί ένα ακόμα βήμα στη διάλυση κάθε έννοιας Δημόσιου και Δωρεάν Πανεπιστημίου, με το πέρασμα του νέου νόμου, και έρχεται να προστεθεί στην εξίσωση των πτυχίων των ιδιωτικών κολλεγίων με αυτά των δημόσιων παν/μίων, στις σφοδρές περικοπές στη χρηματοδότηση των ιδρυμάτων, στις απολύσεις διοικητικών και 407 συμβασιούχων καθηγητών, στη συνολικότερη προσπάθεια να πληρώσουν την κρίση οι εργαζόμενοι και η νεολαία..

Δεν μας αφορά η «αξιολόγηση» τους την ίδια ώρα που με αντίστοιχα νομοθετήματα κλείνουν σχολές ή αδυνατούν να λειτουργήσουν, διασπώνται τα επαγγελματικά δικαιώματα, ιδρύονται ιδιωτικά κολλέγια μένουν άλυτα ζητήματα όπως δωρεάν σίτιση και στέγαση για όλους/ες,  καταργούνται τα δωρεάν συγγράμματα. Επομένως είναι ξεκάθαρο ότι γνωρίζουμε πολύ καλά τα προβλήματα που έχουμε όσα χρόνια είμαστε εδώ, καθώς και τις μορφές διεκδίκησης τους.  Σ’ αυτό έχουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης και τα τμήματα αλλά και οι πρυτανικές αρχές. Ο σύλλογός μας έχει ταχθεί επανειλημμένα κατά της εξωτερικής και της εσωτερικής. Οφείλουμε, σε συντονισμό και με το κινητοποιούμενο εκπαιδευτικό και διοικητικό προσωπικό με όλο τον αγωνιζόμενο λαό να δώσουμε από κοινού τη μάχη να μπλοκαριστούν στην πράξη όλες οι αντεκπαιδευτικές και αντιλαϊκές πολιτικές.


 • Δεν συμμετέχουμε στην αξιολόγηση
• Απαντάμε με συλλογικούς αγώνες και διεκδικήσεις

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Ε.Α.Α.Κ. ΠΑΤΡΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΕ ΑΕΙ-ΤΕΙ.

 «Η Ελλάδα θα απογειωθεί το Σεπτέμβρη» υποσχόταν ο Αντώνης Σαμαράς λίγους μήνες πριν και ήδη, από τις πρώτες κιόλας μέρες του μήνα καταλάβαμε τι εννοούσε: απολύσεις τώρα 12.500 καθηγητών από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και 1500 εργαζόμενων ΙΔΑΧ (εργαζόμενοι με συμβάσεις Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου) από τα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας. Φαίνεται είναι και αυτές οι απολύσεις κομμάτι από το περιβόητο «success story» της δικομματικής κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και της ΕΕ. Αυτό το σχέδιο, που πίσω από τα πλαστά νούμερα, τις τρομοκρατικές δηλώσεις, τα κούφια λόγια και τα ψέματα υπουργών και λοιπών διαπλεκόμενων ορίζουν τον εργασιακό μεσαίωνα στο σήμερα, την ανεργία και την εργασιακή περιπλάνηση, τη φτώχεια και εξαθλίωση για τον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία.

            Οι καθηγητές της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, καλούνται ξανά να σκύψουν το κεφάλι στη βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης που προβλέπει 12.500 απολύσεις μέχρι το τέλος του Σεπτέμβρη και επιπλέον 12.500 απολύσεις μέχρι το τέλος του 2013. Η δικομματική κυβέρνηση ακολουθεί την τακτική της κατασκευής πλεοναζόντων εκπαιδευτικών μέσα από την αύξηση του ωραρίου, την αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, το κλείσιμο – συγχώνευση σχολείων, την κατάργηση τεχνικών ειδικοτήτων και τις μετακινήσεις μαθητών σε άλλο σχολείο λόγω κατάργησης τμημάτων κατευθύνσεων. Βασικό της όπλο είναι η «αξιολόγηση» η οποία προβάλλεται ως δήθεν μέτρο εξυγίανσης και βελτίωσης της δημόσιας εκπαίδευσης ενώ στην πραγματικότητα είναι εργαλείο διαμόρφωσης των νέων καταλόγων μετακινήσεων – διαθεσιμοτήτων – κινητικότητας και τελικά απολύσεων.

Ακόμα πιο χυδαίες, είναι οι κινήσεις του Υπ. Παιδείας όσο αφορά τις απολύσεις εργαζόμενων ΙΔΑΧ, που ούτε λίγο ούτε πολύ πρότεινε για τις σχολές με εργαστήρια να λειτουργούν με 25 –το πολύ- ΙΔΑΧ ανά τμήμα! Προφανώς βέβαια ξέρουν ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί αφού οδηγεί de facto στο κλείσιμο δεκάδων-αν όχι όλων- των εργαστηρίων, ακόμα και ολόκληρων τμημάτων που έχουν προγράμματα σπουδών εξαρτημένα από την ερευνητική εργασία. Ακόμη πιο προκλητικές δε, ήταν οι δηλώσεις του ξεπουλημένου προέδρου της ομοσπονδίας των διοικητικών υπαλλήλων ΑΕΙ-ΤΕΙ κ. Βορτελίνου που ούτε λίγο ούτε πολύ, πρότεινε στο υπουργείο να απολύσει όσους είναι κάτοχοι διδακτορικών διπλωμάτων γιατί… «απασχολούνται σε αλλότριο αντικείμενο»!!!!

            Καθηγητές και ΙΔΑΧ όμως δεν σκύβουν το κεφάλι! Οι καθηγητές ήδη κάλεσαν παντού τοπικές συνελεύσεις για τις 4 και 5 Σεπτέμβρη όπου πάρθηκαν κατά πλατειά πλειοψηφία αποφάσεις για πολυήμερες και επαναλαμβανόμενες απεργίες. Ακόμα πιο δυναμική, είναι και η αντίδραση των εργαζομένων με συμβάσεις ΙΔΑΧ. Στις 1500 απολύσεις απάντησαν με άμεσες κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις, ενώ ήδη η ομοσπονδία διοικητικών υπαλλήλων πήρε απόφαση για απεργία διαρκείας μέχρι να παρθούν πίσω οι απολύσεις! 

             Σε αυτό τον αγώνα πρέπει να σταθούμε και μεις στο ύψος μας! Άλλωστε, καθηγητές και ΙΔΑΧ δεν είναι σώμα ξένο προς το φοιτητικό κίνημα. Είναι όλοι αυτοί που χωρίς αυτούς το Πανεπιστήμιο Πατρών δεν μπορεί να λειτουργήσει. Αυτοί που καθημερινά συναντάμε σε οποιαδήποτε δραστηριότητα μας στις σχολές, από τις Γραμματείες και τις Υπηρεσίες μέχρι και τα εργαστήρια των Τομέων. Είναι οι γονείς μας που απολύονται, είναι οι εργαζόμενοι που καθημερινά πασχίζουν στις σχολές-μέσα από πενιχρούς μισθούς- για να σπουδάζουμε εμείς με αξιοπρεπείς συνθήκες. Αλλά πολύ περισσότερο, αυτοί οι εργαζόμενοι και οι συνθήκες που τους επιβάλλονται ενσαρκώνουν το παρόν και το μέλλον μας. Αυτή είναι οι μοίρα των συναδέλφων από τις καθηγητικές σχολές, αυτή και η προοπτική όσων πασχίζουν με διπλώματα και αδιάκοπη εργασία για χρόνια, να εργαστούν στο πανεπιστήμιο για 700 ευρώ. Απόλυση αυτών σημαίνει επιδείνωση της φοιτητικής καθημερινότητας, κι άλλα βάρη στις πλάτες μας, σχολές που υπολειτουργούν και τμήματα κλειστά επ αόριστον.

            Η Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση στέκεται έμπρακτα αλληλέγγυα στον αγώνα των καθηγητών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και των εργαζόμενων με συμβάσεις ΙΔΑΧ. Αυτό άλλωστε θα έπρεπε να κάνουμε όλοι! Γιατί είναι τώρα, περισσότερο από ποτέ, επιτακτική η ανάγκη οικοδόμησης ενός αγωνιστικού μετώπου όλων των χώρων της εκπαίδευσης, στη γενικότερη κατεύθυνση για ένα μεγάλο παλλαϊκό ξεσηκωμό, για να βάλουμε επιτέλους φρένο και να ανατρέψουμε την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Ακόμα και τώρα, σε περίοδο εξεταστικής που όλοι ξέρουμε πόσο πιεστικές είναι οι συνθήκες, το φοιτητικό κίνημα οφείλει να σταθεί στο πλευρό των εργαζόμενων, καθηγητών και ΙΔΑΧ! Ετσι και αλλιώς, όσο βαρύ και αν είναι το τίμημα μιας χαμένης εξεταστικής, σίγουρα η απώλεια του δικαιώματος στην εργασία και την αξιοπρεπή ζωή, μας βαραίνει πολύ περισσότερο!

Ε.Α.Α.Κ. ΠΑΤΡΑΣ ΣΕ ΑΕΙ-ΤΕΙ

Η ΕΡΤ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΛΑΟ

       Η πρωτοφανής πραξικοματική επιλογή της τροϊκανής Χούντας να κλείσει την ΕΡΤ, να καταργήσει τη δημόσια ραδιοτηλεόραση και να στείλει στον καιάδα της ανεργίας 2656 εργαζόμενους πυροδότησε ένα πρωτόγνωρο κίνημα συμπαράστασης και διαμαρτυρίας. Χιλιάδες εργαζόμενοι, φοιτητές έκαναν τους σταθμούς της ΕΡΤ πανελλαδικά σημεία συνάντησης όλων των κομματιών του αγώνα που ασφυκτιούν από τη λυσσαλέα πολιτική της κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ.
      Το κλείσιμο της ΕΡΤ σηματοδοτεί μια ακραία και αντιδραστική επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας. Οι 2656 fast-track απολύσεις ανοίγουν τον δρόμο για χιλιάδες απολύσεις στον δημόσιο τομέα, την περαιτέρω συρρίκνωση και ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών (νερό, ενέργεια κλπ) δημιουργώντας ένα σύγχρονο κοινωνικό μεσαίωνα. Κάθε μέρα μεθοδεύουν ένα ακόμη πραξικόπημα ενάντια στη ζωή και το μέλλον αυτού του τόπου, καταλύοντας κάθε έννοια δημοκρατίας. Με τη λογική του αποφασίζουμε και διατάζουμε επιβάλλουν τα μέτρα, σε ένα πρωτοφανές κλίμα τρομοκρατίας και φόβου, εντείνοντας τον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό.
   

     Στον αγώνα της ΕΡΤ διαμορφώνεται ένα ιστορικό σταυροδρόμι. Οι δυνάμεις της εργασίας και της νεολαίας είτε θα ανατρέψουν τη δικτατορία των αγορών, της ΕΕ και του ΔΝΤ και θα "πάρουν το τιμόνι", είτε το κεφάλαιο θα ξεπεράσει την κρίση περνώντας σαν οδοστρωτήρας πάνω από τα δικαιώματά τους. Ο λαός και η νεολαία δεν πρέπει να ανεχτούν άλλο το τσάκισμα των δικαιωμάτων τους στο όνομα της αποπληρωμής των χρεών, της παραμονής στην ΕΕ και των μνημονίων.
     Η ΕΡΤ πρέπει να γίνει βήμα για το λαό, να λειτουργεί κάτω από τον έλεγχο των εργαζομένων και όχι κυβερνητικό φερέφωνο. Να αποτελεί ανοιχτό παράθυρο για τον πολιτισμό, την τέχνη, την ιστορία μακριά από την αστική προπαγάνδα.
     Οι φοιτητές ξανά μαζί με τους εργαζόμενους πρέπει να συγκροτήσουν αντίπαλο δέος στα σχέδιά τους. Να συμβάλλουν ούτως ώστε να πέσει η άθλια συγκυβέρνηση. Να πρωτοστατήσουν στην υπεράσπιση του δημόσιου αγαθού της ΕΡΤ αλλά και των εργαζόμενων που θα απολυθούν. Να δημιουργήσουν ένα μέτωπο ρήξης και ανατροπής της επίθεσης με απεργίες, συγκεντρώσεις συμπαράστασης, καταλήψεις.

    Όλοι στους δρόμους και στις πλατείες, σε συνεχείς 
                               κινητοποιήσεις.
     Όλοι στις κινητοποιήσεις των εργαζόμενων της ΕΡΤ.

Γιατί οι καθηγητές έχουν δίκιο… ΟΛΕΣ - ΟΛΟΙ ΑΥΡΙΟ ΣΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ‏

ΣΤΙΣ 7.30 ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ!

Η συζήτηση των τελευταίων ημερών γύρω από το ζήτημα του νόμου Αρβανιτόπουλου για τη μέση και ανώτερη εκπαίδευση αλλά και η πρόταση του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ για απεργιακές κινητοποιήσεις στις πανελλαδικές εξετάσεις, μας φάνηκε οικεία: κι όμως, το έργο το έχουμε ξαναδεί:

Σεπτέμβριος 2011: Η υπουργός παιδείας Α. Διαμαντοπούλου κατεβάζει πριν από την εξεταστική ένα νόμο που διαλύει συνθέμελα την ανώτατη εκπαίδευση. Οι αντιδράσεις άμεσες, ΔΑΠ και ΠΑΣΠ αν και τοποθετούνται κατά του νόμου, κάνουν ό,τι μπορούν για να εμποδίσουν τις κινηματικές διεργασίες. Τα «παπαγαλάκια» των ΜΜΕ μιλάνε για «μειοψηφίες» και «τεμπέληδες φοιτητές που κινητοποιούνται για να μην διαγραφούν». Η ΚΝΕ αν και αρχικά συμμετέχει στις κινητοποιήσεις, στη συνέχεια υπό το φόβο της κοινωνικής κατακραυγής κατεβάζει πλαίσια αντικατάληψης.

Μάιος 2013: Ο υπουργός παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλος κατεβάζει πριν τις πανελλαδικές ένα νόμο που διαλύει περαιτέρω τη μέση και ανώτερη εκπαίδευση. Οι αντιδράσεις άμεσες, ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚΕ αν και τοποθετούνται κατά του νόμου, κάνουν ό,τι μπορούν για να εμποδίσουν τις κινηματικές διεργασίες. Τα «παπαγαλάκια» των ΜΜΕ μιλάνε για «μειοψηφίες» και «τεμπέληδες καθηγητές που κινητοποιούνται για να μην αυξηθεί κατά 2 ώρες το ωράριο». Το ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών υπό το φόβο της κοινωνικής κατακραυγής τοποθετείται ενάντια στην απεργία την περίοδο των εξετάσεων.

Το σενάριο και οι μεθοδεύσεις του υπουργείου παραμένουν ίδιες. Και εδώ τίθεται το ερώτημα: ως φοιτητές έχοντας βιώσει τον κοινωνικό κανιβαλισμό που θέλει τη μια κοινωνική ομάδα να στρέφεται εναντίων της άλλης, θα πέσουμε στην κυβερνητική παγίδα του «διαίρει και βασίλευε»; Ή θα ενημερωθούμε για τα προβλήματα των εκπαιδευτικών και θα ταχθούμε υπέρ του αγώνα τους; Και εξηγούμαστε:

• Οι συνθήκες στη μέση και την ανώτερη εκπαίδευση

 Μετά την είσοδο της χώρας στο ΔΝΤ η κατάσταση στην εκπαίδευση έχει αλλάξει ραγδαία. Κλείσιμο και συγχωνεύσεις σχολείων, κατακόρυφη μείωση της χρηματοδότησης, σχολικοί προϋπολογισμοί που πολλές φορές δεν μπορούν να υποστηρίξουν ούτε τα έξοδα θέρμανσης. Κατάργηση του Ο.Ε.Δ.Β. που αναγκάζει μαθητές να χρησιμοποιούν φωτοτυπίες και δανεικά βιβλία, τάξεις των 25+ μαθητών. Μειώσεις μισθών που αγγίζουν το 40-45% σε νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς και 20-25% σε παλαιότερους, άρνηση του υπουργείου να διορίσει εκπαιδευτικούς για να καλύψουν υπαρκτές ανάγκες. Αντίθετα, μάλιστα, με τις απόψεις των Πρετεντέρηδων (και σίγουρα σε αντιδιαστολή με τον δικό τους μισθό…), ο μισθός των Ελλήνων καθηγητών βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις σε σχέση με τους αντίστοιχους ευρωπαϊκούς μισθούς, πολύ χαμηλά δε σε σχέση με το μέσο όρο: συγκεκριμένα ο μισθός των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών δεν υπερβαίνει τα 700€, ενώ η ανώτερη δυνατή κλίμακα μισθοδοσίας (έγγαμος, με 2 παιδιά και 33 χρόνια υπηρεσίας) βρίσκεται στα 1500€.

• Το νομοσχέδιο Αρβανιτοπουλου

Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη από αυτό που παρουσιάζουν ως «μία απλή αύξηση ωραρίου». Ο σχεδιασμός της συγκυβέρνησης για άμεση εξοικονόμηση 120 εκατ. € οδηγεί (σε επίπεδο 2ετίας) στην πρόθεση για απόλυση-υποχρεωτική αργία περίπου 5.000 εργαζόμενων καθηγητών, μη επαναπρόσληψη περίπου 10.000 συμβασιούχων και μείωση περίπου 10.000 θέσεων εργασίας. Η κάλυψη των επιπλέον κενών οργανικών θέσεων, αν και όσο μπορούν να καλυφθούν, σύμφωνα με το νομοσχέδιο θα πραγματοποιηθεί με τους εξής τρόπους: περαιτέρω συγχωνεύσεις και κλείσιμο σχολείων με αποτέλεσμα να δημιουργούνται τάξεις 28-30 μαθητών, αύξηση κατά 2 ώρες του ωραρίου των εκπαιδευτικών (αυτό σημαίνει επιπρόσθετα σχετική μείωση μισθού περίπου 10%), βίαιες μετακινήσεις εκπαιδευτικών ανά τη χώρα που τα επόμενα 2 χρόνια θα αγγίξουν τις 10-15.000, με ότι αυτό συνεπάγεται για το κόστος που θα επωμιστούν οι οκογένειές τους.

• Οι μεθοδεύσεις της συγκυβέρνησης

 Όπως και το 2011 με τους φοιτητές, έτσι και τώρα η συγκυβέρνηση επιλέγει να φέρνει τους καθηγητές αντιμέτωπους με ένα νομοσχέδιο πριν από εξεταστική περίοδο. Από τη στιγμή που σκοπός είναι ο νόμος να τεθεί σε εφαρμογή από το Σεπτέμβριο, οι καθηγητές έρχονται σε αδιέξοδο: μοναδική ευκαιρία για απεργιακές κινητοποιήσεις είναι η περίοδος των πανελλαδικών. Παράλληλα, η κυβέρνηση κάνει την πρωτοφανή επιλογή να επιστρατεύσει τους καθηγητές πριν καν εκδηλώσουν την απεργία τους!!  Έτσι, επενδύει από τη μία στη σύγκρουση των καθηγητών με τους μαθητές και τους γονείς τους και από την άλλη στη δικτατορικού τύπου καταστολή της απεργίας. Αυτοί που είναι υπαίτιοι για το 64% της ανεργίας στους νέους και τη διάλυση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, τώρα κόπτονται για τις εξετάσεις των μαθητών και το «λειτούργημα του δασκάλου». Μαζί τους τα καθεστωτικά ΜΜΕ και η λάσπη ενάντια στους καθηγητές πριν καν κινητοποιηθούν. 

Τελικά ως φοιτητές, τι θα επιλέξουμε;

Θα πέσουμε θύμα του κοινωνικού αυτοματισμού και της προπαγάνδας; Ή θα παίρνουμε θέση αφού ενημερωθούμε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εκπαιδευτικοί;

Θα αποδεχτούμε τους εκβιασμούς του υπουργείου; Ή θα στηρίξουμε τον δίκαιο αγώνα των καθηγητών απέναντί του;

Θα ανεχόμαστε τις συνεχόμενες επιστρατεύσεις; Ή θα θέσουμε ως κόκκινη γραμμή την κατάλυση των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών μας δικαιωμάτων;

Θα συμβιβαστούμε με την πολιτική της ελαστικής εργασίας, του μισθού των 400€, της αχρήστευσης των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, των απολύσεων, της κατάργησης της δημόσιας και δωρεάν παιδείας; Ή θα ταχθούμε υπέρ των κοινωνικών διεκδικήσεων εναντίων της, μέχρι την ανατροπή της;

Αθήνα, 1943. Από τη δράση της Εθνικής Αντίστασης ενάντια στις μαζικές επιστρατεύσεις της κατοχικής κυβέρνησης. Σήμερα, μετά τους εργαζόμενους στην καθαριότητα, τους ναυτεργάτες, τους εργαζόμενους του ΜΕΤΡΟ, επιστρατεύονται και οι καθηγητές. 

Πρώτες σκέψεις πάνω στο Πρόγραμμα Σπουδών..

Θέλουμε –και το έχουμε δηλώσει με πολλούς τρόπους- να σταματήσει να αναπαράγεται και να διαιωνίζεται μια αυτοκαταστροφική πορεία για ένα Τμήμα που επιστημονικά καλύπτει ένα μεγάλο και σοβαρό πεδίο της Επιστήμης. Δεν θέλουμε σε καμία των περιπτώσεων την απαξίωση, εγκατάλειψη, προκατάληψή του. Θεωρούμε ότι δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να αποδειχθεί αυτό από το γεγονός ότι ξεκινάμε την κουβέντα αυτή πλατιά από τη βάση του φοιτητικού μας συλλόγου.

  Αποκαλούμε την πορεία αυτή αυτοκαταστροφική, ακριβώς επειδή τελικά δεν αντικατοπτρίζει ούτε τον πλούτο, ούτε το εύρος και την σημασία του αντικειμένου που πραγματεύεται. Μια πορεία που πολλές φορές έχει δείξει αλαζονεία, αυθαιρεσία, αδιαφορία για τις ανάγκες των φοιτητών, παρά μόνο κριτική σε αυτούς, τελικά οδηγεί στο να μεταμορφωθεί μια πλούσια, ενδιαφέρουσα επιστήμη σε μια μειοψηφική, ελιτίστικη σέχτα κάποιων ‘’πεφωτισμένων’’. Αυτή η μεθοδολογία οδηγεί στο να διώχνει κόσμο από το αντικείμενο, αντί να προσελκύει όχι μόνο τους φοιτητές του Τμήματος, αλλά όλη τη νεολαία και όχι μόνο. Γιατί το μεράκι που έχουμε δει σε μια σειρά από επιλογές δεν ακολουθείται από μια αντίστοιχη μεθοδολογία; Γιατί η αγάπη που τρέφουν οι διδάσκοντες για το αντικείμενό τους, πολλές φορές  δεν μεταδίδεται παρά μεταφέρεται ως μια καταπιεστικού τύπου προϋπόθεση για να πάρει κανείς πτυχίο; Είναι αυτή η πραγματικότητα, ή εμείς το φανταζόμαστε; Γιατί αν τελικά το τμήμα δεν θέλει να δει την πραγματικότητα, τότε θα την συναντά πάντα μπροστά του, όλο και χειρότερη. Η κατάσταση που βιώνουμε είναι γέννημα θρέμμα μιας μεθοδολογίας που ακολουθείται, αλλά και –δυστυχώς- διαπαιδαγωγεί και νέους ανθρώπους που ακολουθούν μια καριέρα.

 Για να βλέπουμε και τα πράγματα πιο συνολικά και σωστά, η πρώτη και βασική κουβέντα, ίσως θα έπρεπε να αφορά στην υλικοτεχνική υποδομή και χρηματοδότηση της σχολής (που έχει κόψει τα χέρια πολλών) και το ίδιο το πρόγραμμα σπουδών και την μεθοδολογία του. Αυτή η συζήτηση όμως, θα πρέπει να ανοίξει και να προχωρήσει με τρόπο συλλογικό και δημιουργικό. Υπό αυτήν την έννοια, η παρακάτω μεθοδολογία που προτείνουμε, μπορεί να είναι αποσπασματική μπορεί να είναι μερική, αλλά πιστεύουμε ότι είναι μια καλή βάση κουβέντας.

 Υπό αυτό το πρίσμα, είμαστε ξεκάθαροι στο τι ζητάμε, τι δεν θέλουμε, και τι διεκδικούμε.

·         Ενιαίο ισχυρό πτυχίο, με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό.

Είμαστε ενάντιοι στις τράπεζες θεμάτων, όπως έχουμε τώρα στα δύο τελευταία εξάμηνα της σχολής, τις κατευθύνσεις και την πολυδιάσπαση του αντικειμένου. Θέλουμε το πτυχίο να μας κατοχυρώνει σε όλο το εύρος των επαγγελματικών δικαιωμάτων του απόφοιτου επιστήμονα των υλικών, από τα φάρμακα ως την βιομηχανία, από την ιατρική/βιολογία ως τα ηλεκτρονικά, από την εκπαίδευση έως το περιβάλλον. Ενάντια σε όποια προσπάθεια υποβάθμισης (βλ. Αθηνά) και υποχρηματοδότησης (βλ. Υπουργείο, επικουρικά, προϋπολογισμοί) της σχολής, και ενάντια στην αδικαιολόγητη και αντιεκπαιδευτική εντατικοποίηση της σχολής (βλ. μαζικά κοψίματα, προαπαιτούμενα, προαπαιτούμενες μονάδες). Θέλουμε όλη την γνώση στο πτυχίο-διεύρυνσή της σε τομείς που δεν υπάρχουν, ενάντια στις εξειδικεύσεις και στον πολυκατακερματισμό του ίδιου του πτυχίου στην σχολή μας (σε ένα ανούσιο κυνηγητό πιστωτικών μονάδων και διαφορετικών μαθημάτων).

·         Ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών, διεκδίκηση των όρων σπουδών μας.

 Καθώς είναι αδιανόητα και αντι-εκπαιδευτικά τα μαζικά κοψίματα, τα 8 και 9 μαθήματα ανά εξάμηνο και τα προαπαιτούμενα μαθήματα και πιστωτικές μονάδες, που απλώς συντηρούν έναν εξωπραγματικό και εξοντωτικό μέσο όρο αποφοίτησης, την εποχή που φοιτητές παρατούν τις σπουδές τους μην έχοντας την οικονομική δυνατότητα να συνεχίσουν. Και όλα αυτά για να αποτελέσουν την γενιά της ανεργίας και της μετανάστευσης. Θέλουμε ζωντανές και δημιουργικές παραδόσεις, εργαστήρια σύνδεσης της θεωρίας με την πράξη, μαθήματα που εξυπηρετούν την σκέψη και το γνωστικό κριτήριο έναντι της στείρας παπαγαλίας και του ακόμα πιο στείρου κυνηγητού του βαθμού. Απαιτούμε εκπαίδευση και όχι συλλογή ECTS. Εμείς δεν είμαστε ΔΑΠ ή ΠΑΣΠ να μετράμε ''προτάσεις'' και ''ιδέες και λύσεις για το σπίτι'', περιμένοντας να μαζέψουμε εκλογικά αποτελέσματα. Με μπροστάρη το σύλλογο φοιτητών θα βάλουμε οριστικό φρένο στα μαζικά κοψίματα και την καθηγητική αυθαιρεσία, όπου και όπως αυτή εμφανίζεται. Μέσα από μαζικές παραστάσεις και την συλλογική μας δράση. Ζητάμε επανεξέταση σε περίπτωση μαζικής αποτυχίας (60-70%), με ενιαίο τρόπο για όλους τους φοιτητές.

·         Κατοχύρωση του κλάδου, κατοχύρωση των εργασιακών και επαγγελματικών δικαιωμάτων του. Ένα πρώτο βήμα γι αυτό είναι η στήριξη της επαναλειτουργίας της ΕΛ.Ε.Ε.Τ.Υ. , ή ακόμα και την  δημιουργία νέου συλλόγου αποφοίτων για την Επιστήμη Υλικών , όπως και την συγκρότηση συνδικαλιστικής δράσης για τον κλάδο, για την κατοχύρωση του μισθού και των όρων εργασίας μας, σε συντονισμό με συλλόγους φοιτητών αλλά και αποφοίτων από όλα τα τμήματα Επιστήμης των Υλικών και ακόμα καλύτερη κατοχύρωση του κλάδου μας.

Διεκδίκηση ενός νέου προγράμματος σπουδών, στην βάση των αναγκών μας για ισχυρό πτυχίο με όλο το φάσμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων και όλη την γνώση σε αυτό. Πιο συγκεκριμένα:

1.      Όχι στον παραλογισμό των 59 μαθημάτων για πτυχίο, όχι στον παραλογισμό των 8 και 9 μαθημάτων ανά εξάμηνο. Ενοποίηση, όπου είναι δυνατόν, θεωρίας και εργαστηρίου (αφού θεωρία/πράξη είναι ούτως ή άλλως ενοποιημένες!) με τελικό βαθμό να προκύπτει με ποσόστωση (πχ. 70-30), όπως άλλωστε γίνεται και σε αρκετές σχολές, και με κατοχύρωση του βαθμού των εργαστηρίων ξέχωρα απ’ τον βαθμό του μαθήματος, αντιστοίχιση περισσότερων διδακτικών μονάδων στα εργαστήρια .

2.      Ενιαίος κορμός μαθημάτων σε όλα τα έτη. Η τράπεζα μαθημάτων είναι και αντιεπιστημονική, και αντιεκπαιδευτική και πάει ενάντια στην ενότητα της επαγγελματικής μας προοπτικής. Η τράπεζα μαθημάτων δείχνει σχολή χωρίς κατεύθυνση και κινείται στα ήδη αποτυχημένα πλαίσια της λογικής bachelor-master και του διαχωρισμού των σπουδών μας. Κορμός μαθημάτων στο 4ο έτος, με την αραίωση των μαθημάτων των προηγούμενων εξαμήνων και μετατροπή κάποιων επιλογής σε κορμού (π.χ. επιλογή υλικών και περιβάλλον), απαραίτητων για την βελτίωση της επαγγελματικής μας προοπτικής.

3.      Τέλος στα προαπαιτούμενα μαθήματα και τις προαπαιτούμενες διδακτικές μονάδες. Όσο λογικό είναι τα μαθήματα να έχουν μια συνέχεια, όσο λογικό είναι να χρειάζεται κανείς το τάδε μάθημα για να προχωρήσει στο δείνα, άλλο τόσο παράλογο και αντιεκπαιδευτικό είναι να επιβάλλεται μια ''γραμμή ροής'' που τελικά μόνο αποτέλεσμα έχει την εντατικοποίηση και την άρνηση του δικαιώματος του φοιτητή να οργανώσει τις σπουδές του. Μαζί, και ακόμα περισσότερο, τέλος στις προαπαιτούμενες πιστωτικές μονάδες που δεν έχουν κανένα απολύτως εκπαιδευτικό επιχείρημα και κανένα επιστημονικό νόημα. Αποτελούν εφαρμογή των πιο αντιδραστικών πτυχών της αναδιάρθρωσης του πανεπιστημίου (που θέλει αντί για πτυχίο να παίρνουμε ένα χαρτί που θα αναγράφει αριθμό μονάδων και ύστερα όποιος έχει περισσότερες ας βρει μια θέση στον ήλιο…) και υπονομεύουν αχρείαστα την σχολή προκαλώντας μια εντελώς τεχνητή δυσκολία στο προχώρημα των σπουδών. Δεν υπάρχει ''εύκολο'' ή 'δύσκολο'' μάθημα, υπάρχει μόνο η δουλειά του διδάσκοντα, που με την σειρά της δεν πρέπει να συνεχίσει να υπονομεύεται με την υποχρηματοδότηση των πανεπιστημίων στα όρια της κοροϊδευτικής απαξίωσης, με την οικτρή αντιμετώπιση των νέων επιστημόνων, μεταπτυχιακών φοιτητών και υποψήφιων διδακτόρων, με την αδυναμία των τμημάτων να έχουν κτίριο, εξοπλισμό και αναλώσιμα και ύστερα οι ίδιοι που τα στερούν να τα κρίνουν ως ''μη παραγωγικά'' και να τα αναφέρουν στο Αθηνά Ι μόνο και μόνο για να τα βάλουν στο στόχαστρο του Αθηνά ΙΙ που έρχεται. Και φυσικά, ούτε λόγος για τους φοιτητές και την προοπτική τους...

Άλλωστε, αυτοί που φταίνε είναι γνωστοί- είναι οι κυβερνητικές δυνάμεις αλλά και οι νεολαίες τους, που εφαρμόζουν τα σχέδιά τους εντός των σχολών. Για καλλωπίσουν την ασχήμια τους πετάνε ενίοτε και προτάσεις επιπέδου κοπτοραπτικής (βλ. κολλάζ σκέφτομαι και γράφω της ΠΑΣΠ) ή προκρίνουν τον ατομικό δρόμο και το ''σε πατάω να ανέβω'' που τόσα χρόνια περιγράφει γλαφυρά η ΔΑΠ, με μόνη έγνοια να βρει πρόθυμους για κομματικά αλισβερίσια και να βοηθάει το Σαμαρά να κάνει δηλώσεις σαν αυτές μετά τις φοιτητικές εκλογές. 

Εμείς δεν ενδιαφερόμαστε για προτάσεις εντυπώσεων, άλλωστε όλα τα παραπάνω δεν είναι ''προτάσεις'' γενικά και αόριστα, είναι διεκδικήσεις με βάση τα συμφέροντα των σημερινών φοιτητών και αυριανών αποφοίτων. Δεν θα αποδεχτούμε την απαξίωση της προοπτικής μας από όπου και αν αυτή προέρχεται (είτε με απουσία επαγγελματικών δικαιωμάτων, είτε με καθηγητική αυθαιρεσία, είτε απ’ την όποια αξιολόγηση της ΑΔΙΠ (ΑΡΧΗ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΩΤΑΤΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ), είτε από το κάθε σχέδιο «Αθηνά» και τη δια βίου περιπλάνηση και επανακατάρτιση) και ούτε πρόκειται να ''καταγγείλουμε'' απλώς για να εκφράσουμε την δυσαρέσκεια, όπως κάνει τόσο καιρό το ΜΑΣ που προσπαθεί (μάλλον ανεπιτυχώς) να κάνει την ηττοπάθειά του κτήμα και ενός φοιτητικού συλλόγου που πρέπει να μάθει να αγωνίζεται, να μάθει να νικάει και να πιστέψει στην δυνατότητα νίκης των συλλογικών αγώνων. Υπάρχει άλλωστε άλλος τρόπος;

Καλούμε όλους τους συναδέλφους, όλους τους νέους ερευνητές μεταπτυχιακούς φοιτητές, όλα τα μέλη ΔΕΠ, να συμπορευτούμε στο παραπάνω πλαίσιο και να κατοχυρώσουμε τα δικαιώματα μας.  Τι και αν μας λένε ότι οι μέρες που έρχονται θα είναι σκιερές από εδώ και μπρος, τι και αν μας λένε συνεχώς για τους ''εταίρους'' και τους ''μονόδρομους''; Ας τις θέλουν σκιερές και σκοτεινές, εμείς μόνοι θα σκίσουμε το παραπέτασμα και θα ανοίξουμε την χαραμάδα της ελπίδας και μιας άλλης προοπτικής.

ΑΝΟΙΧΤΟ ΣΧΗΜΑ-ΚΟΥΒΕΝΤΑ την Δευτέρα,22/4, στις 11:00, στο ΑΘΕ3

Εν όψει της Γενικής Συνέλευσης του Φ.Σ. την Τρίτη 23/4 και της ανοιχτής Γενικής Συνέλευσης Τμήματος την Τετάρτη 24/4, ανοίγουμε την κουβέντα για το πρόγραμμα σπουδών, την επαγγελματική προοπτική και την φοιτητική μας καθημερινότητα.

Όλοι στην Γενική Συνέλευση του Φοιτητικού Συλλόγου την Τρίτη, 23/4, στις 13:00 στο ΑΘΕ3 με θέμα:

• τρόπος διδασκαλίας και εξέτασης μαθημάτων-μαζικά κοψίματα
• αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών

Αποτελέσματα Φοιτητικών Εκλογών 2013

                                        Επιστήμης Υλικών

Ψήφισαν          Έγκυρα            Άκυρα               Λευκά

    218                   206                   12                        3

ΠΑΣΠ                         54

ΔΑΠ                           42

ΚΡΑΜΑ - Ε.Α.Α.Κ     36

ΘΡΑΥΣΗ                    36

Π.Κ.Σ                          29

ΑΡ.ΕΝ                          6

ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ ΘΕΑΤΕΣ…

  Για ακόμα μια χρονιά, οι δυνάμεις της ΚΝΕ/ΜΑΣ όρισαν «επιτυχώς» τον αντίπαλό  τους στις φοιτητικές εκλογές. Για ακόμα μια φορά, τα ΕΑΑΚ γίνονται αποδέκτες της πιο χυδαίας λασπολογίας, αισχρών ψεμμάτων και άνευ όρων επίθεση που δε θυμίζει καθόλου αριστερή δύναμη. Σύμφωνα με το… νέο εύρημα της ΚΝΕ, στην Ιατρική Πάτρας συμμετέχει στο ψηφοδέλτιο του σχήματος της ΕΑΑΚ «Αριστερή Επέμβαση» Κύπριος φοιτητής με υποτιθέμενα εθνικιστικές-φασιστικές θέσεις.

  Δεν κρίνουμε σκόπιμο να υποπέσουμε στη χυδαιότητα της προσωπικής στοχοποίησης που η ανακοίνωση της ΚΝΕ αποπνέει, ούτε το να απαντήσουμε σε προφανή ψέμματα. Η πολιτική τοποθέτηση, η πρακτική, η δράση των ΕΑΑΚ μιλάνε από μόνα τους και είναι γνωστά σε όλους. Για την στάση αλληλεγγύης σε  κοινωνικούς χώρους και καταλήψεις που, παρά την διαφωνία μας με την πολιτική αντίληψη από πίσω τους, υπήρξε και είναι απόλυτα ενεργή, για την αντικατασταλτική πρακτική στο κίνημα, για τη συνεπή αντιφασιστική δράση μας, έχουμε γίνει αποδέκτες τόσο κρατικής όσο και παρακρατικής στοχοποίησης. Είναι τουλάχιστον απαράδεκτο να λέει μια αριστερή δύναμη ότι συμμετέχουν φασίστες στα ΕΑΑΚ λίγους μόνο μήνες μετά την επίθεση που δέχτηκαν μέλη μας στην Ιατρική Αθήνας και λίγες μόνο μέρες αφότου έγινε οργανωμένη επίθεση στις δυνάμεις μας από φασιστικές ομάδες στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη.

  Δυστυχώς, παρά την ενδυνάμωση και τον ανανεωμένο αέρα σε συγκρότηση και οργάνωση που έφερε το συνέδριο και η αλλαγή ηγεσίας, παρά το γεγονός ότι η ΠΚΣ/ΜΑΣ ορθά επέλεξε το πρόσφατο διάστημα να στοχοποιήσει σε όλες τις σχολές τις δυνάμεις της ΔΑΠ στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, φαίνεται πως για ακόμα μια φορά η συγκεκριμένη δύναμη επιλέγει την πάγια διαδρομή της: τη στοχοποίηση όχι του απέναντι, αλλά του διπλανού. Όχι την αντιπαράθεση με τις δυνάμεις ΠΑΣΠ-ΔΑΠ που έχουν την μέγιστη ευθύνη για την κατάσταση του πανεπιστημίου, που στηρίζουν το σύνολο των αντιλαϊκών πολιτικών, αλλά με τους αγωνιστές που ορθώνουν το ανάστημά τους απέναντι σε κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ και τις πολιτικές τους. Όσο για τις νύξεις περί «αντιμνημονιακού» και μια και γίνεται αναφορά στην Κύπρο, ας μπουν πρώτα οι ίδιοι στη διαδικασία να αμφισβητήσουν την επιλογή στήριξης στο μνημονιακό ΑΚΕΛ, το αδελφό κόμμα του ΚΚΕ που «αναγκάστηκε» να βάλει τη χώρα στον ίδιο δρόμο λιτότητας και εξαθλίωσης που ζούμε κι εδώ, και την αντίστοιχη αλληλοστήριξη της κυπριακής παράταξης Προοδευτικής με την ΠΚΣ.

Για ακόμα μια φορά λοιπόν φαίνεται πως η λογική της συγκεκριμένης δύναμης δεν αλλάζει. Για ακόμα μια φορά όμως κι εμείς θεωρούμε πως είναι αναγκαίο το σταμάτημα του, χρήσιμου μόνο στις ΠΑΣΠ-ΔΑΠ, ενδοαριστερού εμφυλίου που προάγει,  για ακόμα μια φορά κρίνουμε αναγκαίο το κάλεσμα σε συστράτευση όλων των δυνάμεων που θέλουν μια πραγματικά ριζοσπαστική και αριστερή πορεία για το πανεπιστήμιο και την κοινωνία. Απέναντι στη λάσπη, απαντάμε με αγωνιστικό κάλεσμα σε όλους τους φοιτητές για την ανατροπή αυτής της πολιτικής και κάθε επίδοξου διαχειριστή της!

Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ

ΝΑ ΜΑΥΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΣΠ ΣΤΙΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ-ΝΑ ΜΑΥΡΙΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΧΤΥΠΑΝΕ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Τα ξημερώματα της Τετάρτης 17/04 και ενώ βρισκόμασταν μόλις 2 ώρες πρίν την έναρξη της εκλογικής διαδικασίας, μέλη της ΠΑΣΠ επιτέθηκαν και χτύπησαν με βιαίο τρόπο μέλη του σχήματος της ΕΑΑΚ της Ενωτικής Πρωτοβουλίας. Μάλιστα 1 άτομο χρειάστηκε να μεταφερθεί εσπευσμένα στο νοσκομείο για να του παραχθούν οι πρώτες βοήθειες.

Η παραπάνω κίνηση δείχνει με τον πιο σαφή τρόπο την πολιτική αδυναμία της ΠΑΣΠ. Η ΠΑΣΠ πλέον αφήνει για τα καλά κάθε ψευτομανδύα δήθεν αγωνιστικότητας στο παρελθόν και περνάει σε ανοιχτή στήριξη και συμπόρευση με τον κομματικό της φορέα, το ΠΑΣΟΚ, και την κυβέρνηση! Η κίνηση να χτυπήσουν αγωνιστες φοιτητές,  τους αναδεικνύει ως τα πιο πιστά τσιράκια της δολοφονικής κυβέρνησης και της πολιτικής της που ωθεί νέους στη φτώχεια, την ανασφάλεια και ενίοτε στην αυτοκτονία. Επιλέγουν να δώσουν εξετάσεις στην κυβέρνηση ζητώντας ουσιαστικά τη στήριξη της προκειμένου να μην διαλυθούν τελείως από το μίσος της νεολαίας απέναντί τους.

Η βίαιη επίθεση της ΠΑΣΠ έρχεται μετά τα γεγονότα στο ΤΕΙ της Πάτρας και αποδεικνύεται ότι σε όλες τις σχολές ακολουθάει την ίδια ακριβώς τακτική, αυτή της καταστολής κάθε αγωνιστικής φωνής και πρακτικής στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Δεν μπορούμε πλέον να αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις μελών της ΠΑΣΠ ως μεμονομένα γεγονότα. Μετά απο τις επιθέσεις και τους τραμπουκισμούς συντρόφων και συναγωνιστών καλέσαμε την ΠΑΣΠ να τοποθετηθεί δημόσια και να πάρει αποστάσεις, πράγμα το οποίο δεν έγινε ποτέ. Την θεωρούμε υπεύθυνη για ότι έχει συμβεί ως ώρας. Η ΠΑΣΠ αναπαράγει αυτές τις πρακτικές γιατί είναι ο μόνος τρόπος που έχει για να επιβληθεί οργανωτικά στο ΠΚ και πανελλαδικά.

Εμείς σαν Ενωτική Πρωτοβουλία λέμε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι δεν πρόκειται να ασχοληθούμε με μια πεθαμένη ΠΑΣΠ που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατηθεί όρθια. Την απάντηση στην επίθεση που εκαναν δεν  θα την δώσει μόνο η ΕΠ αλλά ο ίδιος ο κόσμος με την στάση που θα κρατήσει στις φοιτητικες εκλογές, με την στάση που θα κρατήσει στις μάχες που έρχονται.

Η ΠΑΣΠ πρέπει να νιώσει την κατακραυγή μας για τις πλάτες που βάζουν στην καταστροφή της ζωής μας. Πρέπει σε κάθε πολιτική μάχη του φοιτητικού κινήματος να τιμωρείται μέχρι να καταλάβει ότι δεν έχει θέση στις σχολές μας. Στις φοιτητικές εκλογές που έρχονται πρέπει να τους στείλουμε ένα μεγάλο μήνυμα! Να μαυριστούν όπως δεν μαυρίστηκαν ποτέ στο παρελθόν!

ΟΠΟΙΟΣ ΔΕ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΖΥΜΩΣΕΙ... Για τα αισχρά ψέματα της ΠΑΣΠ-ΤΕΙ Πάτρας σε σχέση με τις εκλογές

Σε μια περίοδο που οι φοιτητές μάχονται 2 και πλέον μήνες ενάντια στο κλείσιμο των σχολών τους, εναντία στο σύνολο της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και γενικότερα της αντιλαϊκής πολιτικής, η ΠΑΣΠ στο ΤΕΙ της Πάτρας έχει οδηγηθεί σε ρεσιτάλ χυδαίου αποπροσανατολισμού και διαστρέβλωσης της ιδίας της πραγματικότητας, για να δικαιολογήσει τον ανοιχτά αντιδραστικό της ρόλο.

  Δεν φτάνει που με κάθε τρόπο, όλο το προηγούμενο διάστημα προσπαθεί να σαμποτάρει την μαχητική διεκδίκηση των φοιτητών προσπαθώντας να σταματήσει με έμμεσο τρόπο τις κινητοποιήσεις, τώρα έρχεται να το κάνει και με τον πλέον άμεσο φέρνοντας μπράβους μέσα στο ΤΕΙ με στόχο να χτυπήσει τους αγωνιστές φοιτητές. Οι κατηγορίες της ΠΑΣΠ περί προσπάθειας τρομοκράτησης και φίμωσης της, μάλλον θα θυμίζουν στους τραυματίες φοιτητές από τα χτυπήματα των μπράβων την λαϊκή ρήση «και κερατάς και δαρμένος»…

  Σήμερα, 16/04 ημέρα πραγματοποίησης των Διοικητικών Συμβουλίων των συλλόγων ΣΤΕ,ΣΔΟ,ΣΕΥΠ πριν τις εκλογές που θα πραγματοποιηθούν για ακόμα μια φορά ενιαία σε όλους τους συλλόγους, η ΠΑΣΠ σαν άλλη χούντα μέσα το ΤΕΙ, προσπάθησε να τα σαμποτάρει πατώντας πάνω στην αυτοδυναμία της σε 2 συλλόγους καθώς δεν έφερε τα πρακτικά και τις σφραγίδες και έβγαλε ανακοίνωση που καλεί σε αναβολή των εκλογών. Σαν να λέει η ΠΑΣΠ στους φοιτητές «εκλογές θα κάνετε όταν το επιτρέψω εγώ»…

  Η τακτική αυτή, πέρα από την προσπάθεια της ΠΑΣΠ να «αποφύγει» την αναμενόμενη απόρριψη του πολιτικού της σχεδίου από τους σπουδαστές,  φανερώνει και έναν βαθύτερο στόχο. Την προσπάθεια διάσπασης των συλλόγων και των συλλογικών τους οργάνων, ενόψει μάλιστα και του νέου γύρου αντιπαράθεσης με το υπουργείο και την κυβέρνηση για το Σχέδιο “Αθηνά”. Για ακόμη μια φορά η ΠΑΣΠ δείχνει ποιός είναι ο ρόλος της μέσα στο ίδρυμα, πιστή στην υλοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής χέρι-χέρι με τον Πρόεδρο του ΤΕΙ (Καπλάνης) και στην διασφάλιση ότι η ομαλότητα θα συνεχίσει να υπάρχει, κανένας σύλλογος δεν θα αντιστέκεται, κανένας δεν θα διαμαρτύρεται. Όλα αυτά μέσω της τρομοκράτησης των αγωνιζόμενων  που γενικευμένα επιλέγουν.

  Όσο για την ανακοίνωση της ΠΑΣΠ περί τρομοκράτησης των μελών της από τα μέλη του σχήματος της ΕΑΑΚ και περί αποκλεισμού της από τις φοιτητικές εκλογές, πέρα από το γεγονός ότι αυτές τις μυθοπλασίες μπορεί να τις καταρρίψει ο οποιοσδήποτε βρισκόταν εκείνη την ώρα στα ΤΕΙ όπως και όλες οι υπόλοιπες παρατάξεις που κατέθεσαν κανονικά ψηφοδέλτια, εμείς  κυρίαρχα καλούμε μαζικά όλους τους σπουδαστές να συμμετέχουν στις εκλογές ώστε να αποτυπωθεί ακόμα και εκεί η καταδίκη της πολιτικής της κυβέρνησης-Ε.Ε-ΔΝΤ, αλλά και των εκφραστών τους στις σχολές . Τέλος καλούμε και την ίδια την ΠΑΣΠ να αφήσει τους Γκεμπελισμούς και να πάρει μέρος στις φοιτητικές εκλογές του ΤΕΙ Πάτρας, για να φανεί και με τον ποιό ξεκάθαρο τρόπο η καταδίκη, τόσο της πολιτικής που εκφράζει, όσο και των έργων της απο την πλευρά των σπουδαστών. 

ΔΕ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ, ΔΕ ΜΑΣ ΛΥΓΙΖΟΥΝ
ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ!

  Ε.Α.Α.Κ. Πάτρας  σε ΑΕΙ-ΤΕΙ 

ΕΚΛΟΓΕΣ 17 ΑΠΡΙΛΗ 2013

Απέναντι σε συγκυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ της μνημονιακής πολιτικής και τους συμμάχους τους: την ΔΑΠ, το συμβούλιο Ιδρύματος και το αντιδραστικό κομμάτι της πανεπιστημιακής κοινότητας, εμείς απαντάμε με αγώνες για την ανατροπή τους.

Η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ αποτελούν εδώ και χρόνια το μακρύ χέρι του δικομματισμού στα Πανεπιστήμια, τον εκφραστή κάθε αντιδραστικής μεταρρύθμισης και συνάμα τον απεργοσπαστικό μηχανισμό στις περιόδους που το φοιτητικό κίνημα βράζει.

Στην περίοδο που διανύουμε το ερώτημα «με ποιανού τη πλευρά είσαι» γίνεται αμείλικτο και η ανάγκη απάντησής του επιτακτική. Πρέπει να τους δείξουμε ότι όσοι έχουν συμφέρον τη νίκη των εργαζόμενων και της νεολαίας δεν θα υποταχθούν ξανά σε οποιονδήποτε εκφραστή αυτού του στρατοπέδου. Ας τους δώσουμε τη μοιραία κλωτσιά και στη καθημερινότητα και στις φοιτητικές εκλογές στις 17 ΑΠΡΙΛΗ!

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΔΡΟΜΟ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ

Είναι προφανές ότι τα πράγματα δε θα αλλάξουν αν όλοι όσοι πληττόμαστε καθημερινά δεν πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Σαν φοιτητικός σύλλογος Επιστήμης Υλικών, όπως τόσο καιρό έτσι και τώρα, οφείλουμε να συνεχίσουμε αποφασιστικά τον αγώνα μας για:

•     Ένα πραγματικά δημόσιο, δωρεάν και δημοκρατικό πανεπιστήμιο ενάντια στο νόμο Διαμαντοπούλου/Αρβανιτόπουλου και το σχέδιο «Αθηνά» που διαλύουν πτυχία, καταργούν και συγχωνεύουν σχολές, διορίζουν διοικήσεις, στερούν το λόγο από τους φοιτητές και τους εργαζόμενους, εισάγουν δίδακτρα και διαγράφουν φοιτητές.
•       για πτυχία με αξία και όχι ατομικά πιστοποιητικά σπουδών που μας στέλνουν στην ανεργία και την επανακατάρτιση.
•     ενάντια στην περικοπή συγγραμμάτων και τις περικοπές σε σίτιση, στέγαση και μεταφορές

Θεωρούμε ότι οι αγώνες διαμορφώνονται και χτίζονται από τα κάτω, και σαν Σχήμα διεκδικούμε μες στο σύλλογο να εκφράσουμε εκείνη την αριστερά:

•     Που εμπιστεύεται τη δύναμη των Γενικών Συνελεύσεων απέναντι στην ανάθεση σε ‘’πεφωτισμένους’’ συνδικαλιστές.
•               Που αποσκοπεί στην οικοδόμηση μαζικών αγώνων, ενός μαχητικού, αγωνιστικού μετώπου λαού και νεολαίας που θα ανατρέψει τη βάρβαρη πολιτική τους. Με αγώνα διαρκείας και μαζική παρουσία στους δρόμους, στις πλατείες, στις γειτονιές, με μία σειρά από πρωτοβουλίες αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης, ώστε κανένας να μην είναι μόνος του στην κρίση.
•            Που φιλοδοξεί να υποδεχθεί ανεξάρτητους αγωνιστές της αριστεράς και να τους ενώσει στην παραγωγή πολιτικής από τα κάτω, και όχι με κριτήριο την ταύτιση με κάποιο κόμμα της αριστεράς (ΜΑΣ/ΠΚΣ).
•        Που παλεύει για ένα πραγματικά δημόσιο, δωρεάν και δημοκρατικό πανεπιστήμιο, για πτυχία με κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα και ενιαία ισχυρά πτυχία με πλήρη κατοχύρωση στην εργασία.
•          Που διεκδικεί μία ανθρώπινη φοιτητική καθημερινότητα, ενάντια στην εντατικοποίηση των σπουδών (επί πτυχίω, εξεταστικές, μείωση διδακτικών μονάδων, κατάργηση προαπαιτούμενων κλπ) και την αυθαιρεσία των καθηγητών, είτε στα αμφιθέατρα και τις εξεταστικές, είτε στοχοποιώντας άτομα για τη συνδικαλιστική τους δράση.
•          Που παλεύει για έναν φοιτητικό σύλλογο δυνατό και μαχητικό, όπου τον πρώτο λόγο θα έχουν οι γενικές συνελεύσεις και μέσα από αυτές θα αντιλαμβανόμαστε τα προβλήματα και θα τα αντιμετωπίζουμε ως φοιτητές και ως μελλοντικοί εργαζόμενοι. Για ένα σύλλογο που θα υψώνει το ανάστημά του και θα υπερασπίζεται τα δικαιώματα των φοιτητών.
•          Που θα παλεύει για την καταπολέμηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τον εκφασισμό. Η άνοδος των νεοναζί και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης χαράζουν μια πολύ σκοτεινή πορεία για το λαό. Το φοιτητικό κίνημα θα συνεχίσει αποφασιστικά να αντιπαλεύει το φασισμό, τόσο μέσα από αντιφασιστικές πρωτοβουλίες όσο και στο δρόμο.
•          Που θα παλεύει στο δρόμο της ανατροπής, για φοιτητικό και εργατικό έλεγχο, όχι μόνο στο πανεπιστήμιο αλλά και σε ολόκληρη την κοινωνία.

Έχουμε καθήκον να πάρουμε θέση!

Ένα είναι σίγουρο! ότι ο δρόμος της απάθειας και της αδιαφορίας (λευκό/άκυρο/αποχή) είναι ο μόνος που δεν τους φοβίζει-ο δρόμος που συντηρεί την υπάρχουσα τάξη. Όρος για να αλλάξουμε τα πράγματα είναι να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Να επιστρέψει η έννοια της πολιτικής και της δημοκρατίας στη βάση: στους συλλόγους, στα σωματεία, στον κόσμο που δουλεύει, σπουδάζει και αγωνίζεται καθημερινά. Έτσι και στο φοιτητικό μας σύλλογο, και σε κάθε διαδικασία του, όπως είναι οι φοιτητικές εκλογές, πρέπει οι φοιτητές να πάρουν οριστικό διαζύγιο από τις λογικές που μας οδήγησαν ως εδώ. Φάνηκε πως με δυνατούς συλλόγους και αποφασιστικούς αγώνες μπορούμε να πετυχαίνουμε νίκες! Οι αγώνες μας κατέστησαν το νόμο Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου πρακτικά ανεφάρμοστο παρ’ ότι έχουν εκλεγεί συμβούλια διοίκησης και ανάγκασαν το υπουργείο σε υποχωρήσεις στο σχέδιο Αθηνά.

Στις φοιτητικές εκλογές της 17^ης Απρίλη, όπως και σε κάθε πολιτική διαδικασία του φοιτητικού κινήματος συμμετέχουμε μαζικά. Ενώνουμε τα κοινά μας συμφέροντα και τις κοινές μας αγωνίες σε κοινούς αγώνες και κοινές νίκες!

Στις 17 Απρίλη στηρίζουμε- ψηφίζουμε

ΚΡΑΜΑ-Ε.Α.Α.Κ

ΣΧΗΜΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΥΛΙΚΩΝ ΠΑΤΡΑΣ